Πριν από 50 χρόνια ο Αθανάσιος Γκούμας, ένας Μακεδονομάχος από τα Γρεβενά, κατετάγη σε ηλικία 66 ετών ως εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό. Έγινε ο θρυλικός "παππούς" του αλβανικού μετώπου ή "Καπετάν-πόλεμος" όπως τον ονόμαζαν οι στρατιώτες μας. Ο ηρωικός λεβεντόγερος βουτήχθηκε μαζί με τους στρατιώτες μας στο χιόνι, μούσκεψε κι αυτός στις βροχές, πείνασε κι αυτός τυλιγμένος μέσα στη χλαίνη του. Ο θρυλικός "παππούς" πολέμησε με το "μάϊλιχέρ" του τους εισβολείς, και είχε τη δόξα, στα 66 του χρόνια να τραυματιστεί δύο φορές και να ξαναγυρίσει στην πρώτη γραμμή, αλλά και την πίκρα να χάσει σε εκείνον τον πόλεμο το μεγάλο του γιo Αχιλλέα, που σκοτώθηκε στο Πόγραδετς την τελευταία μέρα του πολέμου.
Ο Αθανάσιος Γκούμας δεν ήταν όμως παρά ένας από τους χιλιάδες Έλληνες που "με το χαμόγελο στα χείλη" ανταποκρίθηκαν στο Προσκλητήριο της Πατρίδος το πρωί εκείνης της Δευτέρας 28 Οκτωβρίου 1940.
Χαρακτηριστικό δείγμα της πανεθνικής αντίστασης αποτέλεσε και η συμβολή του αμάχου πληθυσμού στην προάσπιση της Πατρίδος. Πώς να μην σταθούμε στην προσφορά της Ελληνίδας στη γραμμή του μετώπου, που μέσα στη λαίλαπα του πολέμου μετέφερε πολεμοφόδια στο μαχόμενο Στρατό μας με δύναμη, αυταπάρνηση και γενναιότητα; Δεν ήσαν όμως μόνο οι Ηπειρώτισσες της πρώτης γραμμής που πολέμησαν τον εισβολέα, αλλά και οι γυναίκες των μετόπισθεν που συνέδραμαν τους πατέρες, γιους, αδελφούς και άνδρες τους με τρόπο και φρόνημα ανάλογο των αρχαίων Σπαρτιατισσών.
Για να καταλάβουμε το αλύγιστο εθνικό φρόνημα που επικρατούσε στην Ελλάδα και το οποίο είχε βεβαίως καλλιεργηθεί από το Εθνικό Καθεστώς της 4ης Αυγούστου, αρκεί να μεταφέρουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα όπως τα αναφέρει ο Χρήστος Ζαλοκώστας στο "Περιβόλι των Θεών":
"Ένας πατέρας, άμα πήρε την είδηση πως ο γιος του σκοτώθηκε στο μέτωπο και άκουσε την κόρη του ν' απορεί με τι τρόπο θα έλεγαν τέτοια είδηση στη μάνα, της είπε:
- Γιατί να το μάθει με τρόπο η μάνα σου; Μήπως πέθανε το παιδί μας; Στον πόλεμο σκοτώθηκε!", κι ακόμη:
"Μία γυναίκα, που είδε το μοναχογιό της να γυρίζει κουτσός με δεκανίκια, του είπε:
- Μη λυπάσαι, παιδί μου. Σε κάθε σου βήμα ο κόσμος θα βλέπει την παλικαριά σου..."
Μεγάλη ήταν και η προσφορά στον εθνικό αγώνα των νέων, αγοριών και κοριτσιών της Εθνικής Οργανώσεως Νεολαίας (Ε.Ο.Ν.), των κυριών της "Φανέλας του Στρατιώτου", καθώς και των Αδελφών Νοσοκόμων που στελέχωσαν τα Νοσοκομεία της πρώτης γραμμής, αλλά και των μετόπισθεν.
Την εποχή των εχθροπραξιών, προκειμένου να τονωθεί ακόμη περισσότερο το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών αλλά και των αμάχων, χρησιμοποιήθηκε από το τότε Υπουργείο Τύπου η προπαγανδιστική αρχή του "εξευτελισμού του εχθρού". Στη "μάχη" αυτή ρίχθηκαν γελοιογράφοι, συνθέτες και δημοσιογράφοι οι οποίοι δημιούργησαν την εικόνα του φυγόμαχου, δειλού ιταλού στρατιώτη. Ο μύθος αυτός συντηρήθηκε και μεταπολεμικά προκειμένου να στηριχθεί το ιδεολόγημα της δήθεν "αντιφασιστικής πάλης" του λαού μας, παραβλέποντας έντεχνα το ότι οι Έλληνες πολέμησαν όπως θα πολεμούσαν οποιονδήποτε ξένο που θα υπέβλεπε την ακεραιότητα της Πατρίδος τους, όπως άλλωστε είχαν κάνει τόσες και τόσες φορές στην Ιστορία της Ελλάδος. Ας μην ξεχνούμε εξάλλου ότι και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου είχε πολλά κοινά ιδεολογικά χαρακτηριστικά με το Ιταλικό
φασιστικό καθεστώς.
Όμως, το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε των Ιωάννη Μεταξά να λάβει την περί αντιστάσεως στον εισβολέα απόφαση, και να καλέσει τον Ελληνικό λαό στον υπέρ πάντων αγώνα.
"...Τώρα θα αποδείξομεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθεί σύσσωμον. Αγωνισθείτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών."
- Διάγγελμα Ι. Μεταξά προς τον Ελληνικό λαό, 28η Οκτωβρίου 1940
Ο Ελληνικός Στρατός, λοιπόν δεν πολέμησε εναντίον μιας ιδεολογίας, αλλά εναντίον ενός άλλου εχθρικού στρατού, ασυγκρίτως ανωτέρου, υλικά, όχι όμως τόσο όσο ήθελε η προπαγάνδα του τότε ιταλικού καθεστώτος. Είχε και ο Ιταλικός στρατός να αντιμετωπίσει προβλήματα όμοια με αυτά που αντιμετώπιζε ο Ελληνικός: κακές καιρικές συνθήκες, ελλιπή τροφοδοσία, κρυοπαγήματα, κλπ. Εκείνο που τελικά υπερίσχυσε ήταν η αδάμαστη Ελληνική Ψυχή που ώθησε τον Έλληνα Στρατιώτη να πολεμήσει με περίσσιο θάρρος έναν στρατό που επιχειρούσε έναν άδικο πόλεμο.
Το έπος του '40 ήταν η απάντηση των Ελλήνων σ' ένα πανεθνικό προσκλητήριο του οποίου απόντες ήσαν όπως πάντοτε οι κομμουνιστές. Βλέπετε, ίσχυε, τότε το πρόσκαιρο σύμφωνο φιλίας Γερμανίας - ΕΣΣΔ (Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ), και το ΚΚΕ, υπάκουο στις εντολές της Μόσχας διακήρυττε ότι κακώς πολεμούμε τους Ιταλούς. Ο τότε Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης δεν αφήνει καμία αμφιβολία γ' αυτό:
"Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκαμε πόλεμο φασιστικό, κατακτητικό πόλεμο"
Για το Ζαχαριάδη εχθρός δεν είναι ο ιταλικός στρατός, αλλά "ο κύριος εχθρός του λαού (είναι ο Μεταξάς), η ανατροπή του είναι το πιο άμεσο και ζωτικό συμφέρον της χώρας".
- Γ' επιστολή Ν.Ζαχαριάδη, 17-1-1941
Αλλά και η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στο "μανιφέστο" της 7-12-1940 καλούσε τους Έλληνες στρατιώτες να λιποτακτήσουν:
"Ο πόλεμος προκλήθηκε από την βασιλομεταξική σπείρα. Δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδος μας... Καλούνται οι στρατιώτες να αρνηθούν να πολεμήσουν..."
Με την εκδήλωση της εαρινής ιταλικής επιθέσεως το Μάρτιο του 1941 το ΚΚΕ καλούσε με ανακοίνωσή του (18 Μαρτίου 1941) τους Έλληνες στρατιώτες να εγκαταλείψουν τον αγώνα, και τον Ελληνικό λαό να παραδειγματιστεί από τον "ηρωικό αδελφό λαό της Βουλγαρίας". Η ίδια εθνοπροδοτική αυθάδεια του ΚΚΕ συνεχίστηκε και όταν μας επετέθησαν οι Γερμανοί.
Σε προκήρυξη του ΚΚΕ της 14-4-41 εκαλείτο ο λαός να σκεφθεί "πόσο διαφορετικά θα ήταν η θέση του σήμερα, αν η επιστράτευση της 28ης Οκτωβρίου 1940 μετατρεπόταν σε λαϊκό ξεσήκωμα, να σκεφτεί ακόμα πως αν το σωτήριο αυτό ξεσήκωμα δεν έγινε, αιτία είναι η πλάνη του λαού ότι ο πόλεμος ήταν δίκαιος".
Η στάση των κομμουνιστών άλλαξε μόνον όταν εκδηλώθηκε η αιφνιδιαστική γερμανική επίθεση της 22 Ιουνίου 1941 κατά της ΕΣΣΔ. Τότε όλοι οι κομμουνιστές και μαζί με αυτούς και το ΚΚΕ καλούσαν τους λαούς να αγωνισθούν για την υπεράσπιση της σοβιετικής τους πατρίδας.
(Απόφαση ΚΕ του ΚΚΕ, 1-8-41)
Αυτοί ήταν οι «πατριώτες» κομμουνιστές… Χάριν λοιπόν της ιστορικής αληθείας, όταν αναφερόμαστε στο έπος του 1940, καλό είναι να αναφέρουμε ότι το δημιούργησαν όχι οι πληρωμένοι λακέδες της Σοβιετίας, αλλά οι στο Γένος και στο Φρόνημα Έλληνες.
Χρήστος Παππάς
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
Μερικά στρέμματα γης λιγότερα….
Πολλές φορές έχω μιλήσει για τον πολιτικό καιροσκοπισμό και άλλες τόσες για την … «στρατευμένη» δημοσιογραφία.
Σε αυτή την δημοσιογραφία που συνήθως ακολουθεί τους εκάστοτε υπουργούς ή πρωθυπουργούς στο εξωτερικό , μεταφέροντας με τη πένα τους μια...ψευδή ευωδία.., αντί της αληθούς και αφόρητης δυσοσμίας.
Παραθέτω ένα απόσπασμα από άρθρο του Θωμά Σάρα με τίτλο «Μακεδονικό: η επανάσταση της κοινής λογικής» που δημοσιεύτηκε πριν δυο μήνες περίπου στην επιθεώρηση «Πατρίδες» του Καναδά.
Γράφει ο δημοσιογράφος:
«Μήνες αργότερα την ίδια χρονιά (1999), πραγματοποιήθηκε στο Τορόντο του Καναδά η ετήσια σύνοδος της πολιτικής ηγεσίας των μελών του ΝΑΤΟ.
Την Ελλάδα εκπροσώπησε ο Άκης Τσοχατζόπουλος, Υπουργός Άμυνας, επικεφαλής μιας μικρής αντιπροσωπείας και ένα σχετικά μεγάλο αριθμό δημοσιογράφων από την Αθήνα.
Όταν έκλεισαν οι εργασίες του συνεδρίου ακολούθησε η συνέντευξη τύπου της αντιπροσωπείας των ΗΠΑ της οποίας προΐστατο ο Υπουργός Άμυνας Δαβίδ Κοχέν, με τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων της χώρας και εκπροσώπους του τμήματος εξωτερικών υποθέσεων.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους ο Αμερικανός πολιτικός τόνισε ότι οι εργασίες πήγαν πολύ καλά και ότι ο ίδιος ήταν πραγματικά ενθουσιασμένος για την συνεργασία και κατανόηση που επέδειξαν όλα τα μέλη.
Κάποια στιγμή κατά την διάρκεια των ερωτήσεων βρήκα την ευκαιρία και ρώτησα τον ομιλητή πως είναι δυνατόν να μιλά για “συνεργασία και κατανόηση“, ενώ την ίδια ώρα οι ειδήσεις ανέφεραν ότι αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας της Τουρκίας παραβίαζαν τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, καθώς επίσης ότι μόλις πρόσφατα οι δύο χώρες μέλη της συμμαχίας, ήλθαν τόσο κοντά στο πόλεμο εξ αιτίας ορισμένων ελληνικών νησιών που διεκδικούσε η “σύμμαχος της Ελλάδας, Τουρκία. “
“Έχεις δίκιο, “ συμφώνησε με τα λόγια μου ο Αμερικανός αξιωματούχος της κυβέρνησης Κλίντον, “εδώ έχουμε πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που πιστεύω ότι τελικά είμαστε στο σημείο επίλυσης του, καθώς η Ελληνική πλευρά αποδέχεται ορισμένους συμβιβασμούς ικανοποίησης αιτημάτων της Τουρκίας, παραιτουμένη για τον σκοπό αυτόν δικαιωμάτων της προς όφελος της εδραίωσης της ειρήνης και καλής γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών.
Αυτή είναι μια υποχρέωση που ανέλαβε η ελληνική πλευρά και πιστεύω ότι σύντομα το θέμα αυτό θα έχει τακτοποιηθεί. “
Κατά σύμπτωση μερικές εβδομάδες αργότερα επισκέφθηκε το Τορόντο ο Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη, Γιώργος Παπανδρέου.
Με την ευκαιρία εκείνης της επίσκεψης, οργανώθηκε συνέντευξη τύπου του Υπουργού προς τους φορείς των ομογενειακών μέσων μαζικής ενημέρωσης, σε κεντρικό ξενοδοχείο του Τορόντο.
Ο Υπουργός αναφέρθηκε πάνω στο πρόγραμμα της κυβέρνησης και υπεραμύνθηκε της πολιτικής του να ονομάσει τους μουσουλμάνους της Θράκης ως ..,Τούρκους.
Ζήτησε δε την κατανόηση των αποδήμων ομογενών οι οποίοι έχουν τις δικές τους εμπειρίες πάνω στο ...πολύ-πολιτισμό.
Όταν κάποια στιγμή μου δόθηκε ο λόγος ανάφερα στον Υπουργό τους ισχυρισμούς των Αμερικανών υπευθύνων και τον ρώτησα εάν πραγματικά συμφωνεί μαζί τους.
“Για του λόγου του αληθές“, τόνισα, “επικαλούμαι και την μαρτυρία του Πρέσβη σας στο Τορόντο ο οποίος ήταν παρόν και άκουσε αυτά που ειπώθηκαν“, και του έδειξα τον παρακαθήμενό του Γιάννη Θωμόγλου, Πρέσβη της Ελλάδας στην Οτάβα.
Ο υπουργός αφού με άκουσε, απάντησε: “ Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας. “
Έμεινα με το στόμα ανοικτό από την απάντηση του Υπουργού.
Σύμφωνα με τους διεθνώς αναγνωρισμένους κανόνες ρώτησα τον Υπουργό εάν είχε ενημερωθεί και συμφωνούσε μαζί του ο Ελληνικός λαός στον οποίο ανήκε η ….υπό διαπραγμάτευση γη.
Δυστυχώς ο τελευταίος δεν απάντησε, ... καθώς έγινε παρεμβολή από τον γραμματέα τύπου του υπουργού και μου ζητήθηκε να αρκεστώ μόνο σε μία ερώτηση, “προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία ερωτήσεων και στους υπόλοιπους δημοσιογράφους“………..»
Αυτά γράφει μεταξύ άλλων ο δημοσιογράφος δίνοντας ημερομηνίες, τόπο και ονόματα.
Είπατε τίποτα ; Τα ακούσατε ή τα διαβάσατε ποτέ αυτά από τους ελλαδίτες δημοσιογράφους που συνόδευαν την αποστολή και παρευρίσκονταν στην συνέντευξη τύπου;
Μερικά ….στρέμματα γης…. λιγότερα , για να κοιμάται ήσυχος…….
Θα τρίζουν τα κόκαλα του παππού του....
ΠΗΓΗ:http://politis-gr.blogspot.com
Δευτέρα 4 Μαΐου 2009
"Η Ύβρις"
"Όσο κι αν με «συγκινεί» που επιτέλους μπήκε στο καθημερινό θεαματικό θεματολόγιο των Μίντια, ο εθνικός μας ποιητής, με αφορμή τη γνωστή δήλωση του Αλέκου Αλαβάνου και όσα αυτή παρήγαγε σε επίπεδο πολιτικής διελκυστίνδας, όμως αισθάνομαι υποχρεωμένος να δηλώσω και να καταγράψω στη συνέχεια πως η συγκίνηση αυτή έρχεται και χτυπάει απευθείας σε μια αίσθηση σιχαμάρας που νιώθω, από την ανατριχιαστική υποκρισία που περισσεύει σ’ αυτή την περίπτωση...
Και θα εξηγηθώ αμέσως και καθέτως, όπως σ’ όλη τη ζωή μου, πράττω και διαπράττω:
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ!
Αιδώς Αργείοι! Ο Σολωμός σας μάρανε! Και απευθύνομαι σε όλους εκείνους, πολιτικούς ανθρώπους, πνευματικούς ταγούς, εκπαιδευτικούς μέντορες, αναρχοσυνδικαλιστικοφλερτάροντες εργατοπατέρες, δημοσιογραφίσκους της δεκάρας, αργυρώνητους καθηγητάδες, επίορκους υπαλλήλους της Διοίκησης και αρκετές άλλες κατηγορίες γραικύλων και όχι Ελλήνων:
Τι δουλειά έχετε εσείς μωροί, με την Ποίηση κατ’ αρχήν, και τον Εθνικό Βάρδο μετά κι ακόμα περισσότερο με ό, τι η Μητέρα όλων των Τεχνών εκπροσωπεί, για τον ιερό ετούτο τόπο και την ιστορία του;
Εσείς δεν διαλύσατε τις βάσεις παιδείας; Εσείς δεν στείλατε τα ελληνόπουλα να διάγουν με εφτακόσιες λέξεις οπλισμό; Εσείς δεν οδηγήσατε τη μαθητιώσα και σπουδάζουσα νεολαία στην κατάντια εκείνη, όπου το 73% των παιδιών μας στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, να αγνοεί τα σημεία στίξεως και να μην μπορεί να αρθρώσει μια στοιχειώδη ακολουθία προτάσεων στον λόγο του; Εσείς δεν υπερασπίζεστε ως βασική γλώσσα κι όχι ως βοηθητικό εργαλείο, τα γλωσσοδιαστροφικά «γκρήκλις» με τα οποία πλημμύρισαν τα παιδιά μας κάθε παρουσία τους στο Διαδίκτυο;
------------------------------------------------------
ΟΛΙΓΟΓΡΑΜΜΑΤΟΙ, ΕΣΧΑΤΟΠΡΟΔΟΤΕΣ!
Εσείς δεν διαλύσατε κάθε ικμάδα πολιτισμού στη χώρα, εσείς δεν εξακολουθείτε ως αλητήριοι πελάτες των χουντικών «ιδεολογημάτων» να προβάλετε τον αηδιαστικό όρο «κουλτουριάρης» για κάθε Συνέλληνα που ακόμα διαβάζει ποίηση, που ακόμα ακούει καλή μουσική που ακόμα επιμένει και μελετάει την ιστορία της πατρίδας που ακόμα διατηρεί πνευματικούς δεσμούς με την ιστορική μνήμη των προπατόρων του;
Τι δουλειά έχετε εσείς, όποτε σας καπνίζει, και ανασύρετε τον Διονύσιο Σολωμό και τον ερμηνεύετε κιόλας και τον διασύρετε στα τηλεπαράθυρά σας;
Ολιγογράμματοι, εσχατοπροδότες του ιερού ελληνικού πολιτισμού, μανιακοί ψευτοκοσμοπολίτες ψευτοδιεθνιστές και τάχα πολυπολιτισμικοί αντιρατσιστές και παραμύθια τούμπανα και κουλουβάχατα και ταμπαραπατούμπαρα και βουρδουλομπέρδουλα, γιατί με άλλες λέξεις ελληνικές δεν σας αξίζει να κάνει κανείς επαφή μαζί σας!
ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ..
Διαπράττετε την Ύβρι, μετά από τόσα που κάνατε στη Νεολαία του τόπου, τώρα βάλατε και στο χυδαίο οπλοστάσιο σας το Μεγάλο Ποιητή.
Δεν σας είδα να προτείνετε να βλέπουν τα ελληνόπουλα στην Πλατεία Συντάγματος έστω δύο μονάχα προτομές, τα Βραβεία Νόμπελ που πήραμε σε 16 μονάχα χρόνια, τον Σεφέρη και τον Ελύτη τουλάχιστον!
Με ποιό δικαίωμα μιλάτε εσείς για τον Σολωμό; Σ αυτή τη χώρα των μεγάλων ποιητών, το ξέρετε ότι με τα αισχρά αποτελέσματα της κουρελιασμένης ανθελληνικής σας μπέρτας που σκεπάζετε την πνευματική σας καμπούρα, φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύουμε να μην ξαναβγάλουμε όχι μόνο μεγάλους ποιητές, αλλά ποιητές καν; Με ποια γλώσσα να μιλήσουν τα νέα παιδιά; Ποια γλώσσα τους αφήσατε;
Εδώ και χρόνια μεθοδικά, αργά και σταθερά κάνετε ότι περνάει από το βρώμικο μυαλό σας και το άπληστο χέρι σας για να διαλύσετε τη μοναδική κυτταρική δύναμη του ελληνικού πολιτισμού, τη γλώσσα του. Για να ανοίξτε το δρόμο στους αλήτες ανθέλληνες που φιλοδοξούν και ονειρεύονται να ξαναγράψουν την ιστορία όπως αυτοί γουστάρουν για να στήσουν τον καινούριο μαλιστάνθρωπο που χρειάζονται, το μεταλλαγμένο ζώο της νέας εποχής τους, που δεν θα σκέπτεται, δεν θα αντιδρά, δεν θα διαμαρτύρεται.
-----------------------------------------------------------
ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΟΜΗΡΙΚΑ!
Και φυσικά σ αυτό το παιχνίδι η πνευματική επάρκεια είναι ο χειρότερος εχθρός σας. Και βέβαια, όταν μιλάμε για πνευματική επάρκεια εννοούμε την διανοητική συμμετοχή στα αγαθά του πνευματικού πολιτισμού. Και έτσι, μιλώντας για πνευματικό πολιτισμό, εννοούμε πριν από όλα και πάνω από όλα τον πατέρα πολιτισμό, τον αρχαίο ελληνικό. Δηλαδή την ελληνική μας γλώσσα!
Να γιατί υποτελείς του κύριου Κίσινγκερ και υπάλληλοι των σκοτεινών εκείνων κέντρων αφελληνισμού του δυτικού πολιτισμού, κάνετε ό,τι μπορείτε για να διαλύστε τη σχέση των νέων Ελλήνων με τη γλώσσα τους.
Την Ομηρική γλώσσα μας που μιλάμε συνεχώς και αδιαλείπτως, χιλιάδες χρόνια τώρα. Γιατί μπορεί να λέμε σκάφος, βαπόρι, πλοίο, καράβι και να μη λέμε «ναυς» αλλά από το πρωί ως το βράδυ λέμε: Ναύτης, ναυτιλία, ναυτιλλόμενος, ναύαρχος, ναυσιπλοΐα, και χίλια ακόμα!
Να γιατί πλασάρετε την αισχρή παρόλα «νεοέλληνας», για να διακοπεί η συνέχεια!
Να γιατί αντί να μας πει ο μεγάλος επίσης ποιητής μας ο Γιάννης Ρίτσος για την Ελληνοσύνη, αστόχαστα μας μιλάει για «Ρωμιοσύνη»!
ΜΑΣΤΟΥΡΩΝΕΤΕ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ!
Και μετά από όλα αυτά, και μετά από την τηλεοπτική ασυδοσία διάλυσης κάθε πολιτισμικού στοιχείου στον τόπο και μετά από την επέλαση των ολιγογράμματων σε όλους τους χώρους όπου διεξάγεται η καθημερινή μας ζωή, μιλάτε εσείς για το Διονύσιο Σολωμό και …αναλύετε κιόλας. τον Εθνικό μας Ύμνο; Αφού εσείς είσαστε «έλληνες» μονάχα στα διαβατήρια σας! Δεν είσαστε ΕΛΛΗΝΕΣ, όμως!
Ουστ Ξευτίλες! Που αν λειτουργούσαμε ως απολύτως ισόνομοι μέσα σ αυτή τη δημοκρατία, θα σας έκαναν οι νέοι μας μήνυση, τουλάχιστον για εσχάτη προδοσία! ΄Όμως τους μαστουρώνετε κανονικά και τους τρώτε τα όμορφα αυτά δέκα νεανικά χρόνια με τις μαλακίες και τις αλητείες που προτείνετε, μέσα στον πληρωμένο και απέξω κατευθυνόμενο ανθελληνικό σχεδιασμό της διάλυσης αυτής της χώρας.
-------------------------------------------------------------------
ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Μα ας μην πάμε παραπέρα! Ας μείνουμε σ αυτό: Ο Κόμης Διονύσιος Σολωμός, σας έχει μεταθανατίως εγγεγραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων του! Όπως κι εμείς, άλλωστε, όσοι μείναμε και ξεμείναμε, ακόμα Ποιητές, στον τόπο ετούτο.
Όμως, μη, ΑΥΤΟΝ! Και κυρίως ,όχι «εσείς»!
Αλήτες!"
-----------------------------------------------
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ http://troktiko.blogspot.com)
Και θα εξηγηθώ αμέσως και καθέτως, όπως σ’ όλη τη ζωή μου, πράττω και διαπράττω:
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ!
Αιδώς Αργείοι! Ο Σολωμός σας μάρανε! Και απευθύνομαι σε όλους εκείνους, πολιτικούς ανθρώπους, πνευματικούς ταγούς, εκπαιδευτικούς μέντορες, αναρχοσυνδικαλιστικοφλερτάροντες εργατοπατέρες, δημοσιογραφίσκους της δεκάρας, αργυρώνητους καθηγητάδες, επίορκους υπαλλήλους της Διοίκησης και αρκετές άλλες κατηγορίες γραικύλων και όχι Ελλήνων:
Τι δουλειά έχετε εσείς μωροί, με την Ποίηση κατ’ αρχήν, και τον Εθνικό Βάρδο μετά κι ακόμα περισσότερο με ό, τι η Μητέρα όλων των Τεχνών εκπροσωπεί, για τον ιερό ετούτο τόπο και την ιστορία του;
Εσείς δεν διαλύσατε τις βάσεις παιδείας; Εσείς δεν στείλατε τα ελληνόπουλα να διάγουν με εφτακόσιες λέξεις οπλισμό; Εσείς δεν οδηγήσατε τη μαθητιώσα και σπουδάζουσα νεολαία στην κατάντια εκείνη, όπου το 73% των παιδιών μας στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, να αγνοεί τα σημεία στίξεως και να μην μπορεί να αρθρώσει μια στοιχειώδη ακολουθία προτάσεων στον λόγο του; Εσείς δεν υπερασπίζεστε ως βασική γλώσσα κι όχι ως βοηθητικό εργαλείο, τα γλωσσοδιαστροφικά «γκρήκλις» με τα οποία πλημμύρισαν τα παιδιά μας κάθε παρουσία τους στο Διαδίκτυο;
------------------------------------------------------
ΟΛΙΓΟΓΡΑΜΜΑΤΟΙ, ΕΣΧΑΤΟΠΡΟΔΟΤΕΣ!
Εσείς δεν διαλύσατε κάθε ικμάδα πολιτισμού στη χώρα, εσείς δεν εξακολουθείτε ως αλητήριοι πελάτες των χουντικών «ιδεολογημάτων» να προβάλετε τον αηδιαστικό όρο «κουλτουριάρης» για κάθε Συνέλληνα που ακόμα διαβάζει ποίηση, που ακόμα ακούει καλή μουσική που ακόμα επιμένει και μελετάει την ιστορία της πατρίδας που ακόμα διατηρεί πνευματικούς δεσμούς με την ιστορική μνήμη των προπατόρων του;
Τι δουλειά έχετε εσείς, όποτε σας καπνίζει, και ανασύρετε τον Διονύσιο Σολωμό και τον ερμηνεύετε κιόλας και τον διασύρετε στα τηλεπαράθυρά σας;
Ολιγογράμματοι, εσχατοπροδότες του ιερού ελληνικού πολιτισμού, μανιακοί ψευτοκοσμοπολίτες ψευτοδιεθνιστές και τάχα πολυπολιτισμικοί αντιρατσιστές και παραμύθια τούμπανα και κουλουβάχατα και ταμπαραπατούμπαρα και βουρδουλομπέρδουλα, γιατί με άλλες λέξεις ελληνικές δεν σας αξίζει να κάνει κανείς επαφή μαζί σας!
ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ..
Διαπράττετε την Ύβρι, μετά από τόσα που κάνατε στη Νεολαία του τόπου, τώρα βάλατε και στο χυδαίο οπλοστάσιο σας το Μεγάλο Ποιητή.
Δεν σας είδα να προτείνετε να βλέπουν τα ελληνόπουλα στην Πλατεία Συντάγματος έστω δύο μονάχα προτομές, τα Βραβεία Νόμπελ που πήραμε σε 16 μονάχα χρόνια, τον Σεφέρη και τον Ελύτη τουλάχιστον!
Με ποιό δικαίωμα μιλάτε εσείς για τον Σολωμό; Σ αυτή τη χώρα των μεγάλων ποιητών, το ξέρετε ότι με τα αισχρά αποτελέσματα της κουρελιασμένης ανθελληνικής σας μπέρτας που σκεπάζετε την πνευματική σας καμπούρα, φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύουμε να μην ξαναβγάλουμε όχι μόνο μεγάλους ποιητές, αλλά ποιητές καν; Με ποια γλώσσα να μιλήσουν τα νέα παιδιά; Ποια γλώσσα τους αφήσατε;
Εδώ και χρόνια μεθοδικά, αργά και σταθερά κάνετε ότι περνάει από το βρώμικο μυαλό σας και το άπληστο χέρι σας για να διαλύσετε τη μοναδική κυτταρική δύναμη του ελληνικού πολιτισμού, τη γλώσσα του. Για να ανοίξτε το δρόμο στους αλήτες ανθέλληνες που φιλοδοξούν και ονειρεύονται να ξαναγράψουν την ιστορία όπως αυτοί γουστάρουν για να στήσουν τον καινούριο μαλιστάνθρωπο που χρειάζονται, το μεταλλαγμένο ζώο της νέας εποχής τους, που δεν θα σκέπτεται, δεν θα αντιδρά, δεν θα διαμαρτύρεται.
-----------------------------------------------------------
ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΟΜΗΡΙΚΑ!
Και φυσικά σ αυτό το παιχνίδι η πνευματική επάρκεια είναι ο χειρότερος εχθρός σας. Και βέβαια, όταν μιλάμε για πνευματική επάρκεια εννοούμε την διανοητική συμμετοχή στα αγαθά του πνευματικού πολιτισμού. Και έτσι, μιλώντας για πνευματικό πολιτισμό, εννοούμε πριν από όλα και πάνω από όλα τον πατέρα πολιτισμό, τον αρχαίο ελληνικό. Δηλαδή την ελληνική μας γλώσσα!
Να γιατί υποτελείς του κύριου Κίσινγκερ και υπάλληλοι των σκοτεινών εκείνων κέντρων αφελληνισμού του δυτικού πολιτισμού, κάνετε ό,τι μπορείτε για να διαλύστε τη σχέση των νέων Ελλήνων με τη γλώσσα τους.
Την Ομηρική γλώσσα μας που μιλάμε συνεχώς και αδιαλείπτως, χιλιάδες χρόνια τώρα. Γιατί μπορεί να λέμε σκάφος, βαπόρι, πλοίο, καράβι και να μη λέμε «ναυς» αλλά από το πρωί ως το βράδυ λέμε: Ναύτης, ναυτιλία, ναυτιλλόμενος, ναύαρχος, ναυσιπλοΐα, και χίλια ακόμα!
Να γιατί πλασάρετε την αισχρή παρόλα «νεοέλληνας», για να διακοπεί η συνέχεια!
Να γιατί αντί να μας πει ο μεγάλος επίσης ποιητής μας ο Γιάννης Ρίτσος για την Ελληνοσύνη, αστόχαστα μας μιλάει για «Ρωμιοσύνη»!
ΜΑΣΤΟΥΡΩΝΕΤΕ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ!
Και μετά από όλα αυτά, και μετά από την τηλεοπτική ασυδοσία διάλυσης κάθε πολιτισμικού στοιχείου στον τόπο και μετά από την επέλαση των ολιγογράμματων σε όλους τους χώρους όπου διεξάγεται η καθημερινή μας ζωή, μιλάτε εσείς για το Διονύσιο Σολωμό και …αναλύετε κιόλας. τον Εθνικό μας Ύμνο; Αφού εσείς είσαστε «έλληνες» μονάχα στα διαβατήρια σας! Δεν είσαστε ΕΛΛΗΝΕΣ, όμως!
Ουστ Ξευτίλες! Που αν λειτουργούσαμε ως απολύτως ισόνομοι μέσα σ αυτή τη δημοκρατία, θα σας έκαναν οι νέοι μας μήνυση, τουλάχιστον για εσχάτη προδοσία! ΄Όμως τους μαστουρώνετε κανονικά και τους τρώτε τα όμορφα αυτά δέκα νεανικά χρόνια με τις μαλακίες και τις αλητείες που προτείνετε, μέσα στον πληρωμένο και απέξω κατευθυνόμενο ανθελληνικό σχεδιασμό της διάλυσης αυτής της χώρας.
-------------------------------------------------------------------
ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Μα ας μην πάμε παραπέρα! Ας μείνουμε σ αυτό: Ο Κόμης Διονύσιος Σολωμός, σας έχει μεταθανατίως εγγεγραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων του! Όπως κι εμείς, άλλωστε, όσοι μείναμε και ξεμείναμε, ακόμα Ποιητές, στον τόπο ετούτο.
Όμως, μη, ΑΥΤΟΝ! Και κυρίως ,όχι «εσείς»!
Αλήτες!"
-----------------------------------------------
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ http://troktiko.blogspot.com)
Τρίτη 24 Μαρτίου 2009
Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος
Το απόλυτα κομβικό σημείο της ελληνικής ιστορίας
Την ώρα που η Ελλάδα περνούσε τον χρόνο της με "κοκορομαχίες" στην Αθήνα και "κλωτσομπουνίδια" στην επαρχία, στην Ευρώπη υπήρχαν εξελίξεις. Ο τρομερός ανταγωνισμός της Αγγλίας με τη φιλόδοξη Γερμανία είχε αλλάξει τις ισορροπίες. Η Γαλλία είχε "υποχωρήσει" και η Σοβιετική Ένωση απλά καιρο¬φυλα¬κτούσε, χωρίς να τολμά να βγει από το "καβούκι" της.
Ο ανταγωνισμός των ισχυρών αναγκαστικά μεταφερόταν και στα εσωτερικά των "Μπανανιών". Οι γερμανόδουλοι στην Αθήνα είχαν ισχυροποιηθεί και ανταγωνίζονταν στα ίσα τους αγγλόδουλους. Οι γαλλόδουλοι είχαν συνθλιβεί και οι σοβιετό¬δουλοι κομμουνιστές απλά μιμούνταν τη "μητέρα" τους. Όπως η "μητέρα" καθόταν κρυμμένη στην παγωμένη φωλιά της, ελπίζοντας να επωφεληθεί από τις συγκρούσεις των φασιστών, έτσι κι αυτοί κάθονταν κρυμμένοι στα υπόγεια, ελπίζοντας.
Ξεσπάει ο πόλεμος και γίνεται "ανάσταση Κυρίου". Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Ελλάδα. Οι φασίστες μπήκαν μέσα στη φασιστική Ελλάδα. Κατακτήθηκε η χώρα. Μια χώρα όμως —όπως η Ελλάδα εκείνης της εποχής— με συγκρουόμενα εσωτερικά συμφέροντα δεν έχει ενιαία συμπεριφορά. Οι Γερμανοί για κάποιους Έλληνες ήταν πραγματικοί εχθροί, για κάποιους άλλους ήταν φίλοι και για κάποιους άλλους ήταν απλά ανταγωνιστές. Αλλιώς αντιμετωπίζεις κάποιον όταν αυτός είναι φίλος, αλλιώς όταν αυτός είναι εχθρός κι αλλιώς όταν είναι απλά ανταγωνιστής.
Η παρουσία των Γερμανών δηλαδή στη χώρα ανάγκασε τα "ειδικά" συμφέροντα του ελληνικού λαού να εκδηλωθούν σε όλη τους την ένταση. Οι Γερμανοί ήταν πραγματικοί εχθροί για δύο παράγοντες. Ήταν εχθροί του λαού, γιατί του κατέκτησαν την πατρίδα. Ταυτόχρονα ήταν εχθροί και των "κομμουνιστών", γιατί ήταν "αντικομμουνιστές". Για τους γερμανόδουλους όμως αυτοί οι εχθροί του λαού και των "κομμουνιστών" ήταν φίλοι. Ήταν οι φίλοι, που θα τους εξασφάλιζαν την εξουσία. Για τους Αγγλόδουλους ήταν οι ανταγωνιστές των "αφεντικών" που τους αφαίρεσαν την εξουσία και την έδωσαν στους αντιπάλους τους.
Γνωρίζοντας κάποιος αυτά τα συμφέροντα και τις σχέσεις αυτές, μπορούσε να προβλέψει και τις συμπεριφορές που θ' ακολου¬θούσαν. Δεν χρειάζεται κάποιος να γνωρίζει την ιστορία. Ήταν δεδομένο λοιπόν ότι λαός και Αθήνα θα είχαν διαφορετικές συμπεριφορές. Το ίδιο θα γινόταν και στο επίπεδο της άρχουσας τάξης. Φασίστες και φασίστες θα είχαν και μεταξύ τους διαφο¬ρετικές συμπεριφορές.
Ο λαός λοιπόν, όπως ήταν φυσικό, βγήκε στα βουνά για ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα. Βγήκε στα βουνά, για να κάνει αντίσταση στον κατακτητή. Στον ξένο φασίστα, που του πήρε την πατρίδα. Κοντά σ' αυτόν βγήκαν στο βουνό και οι ΚΚΕδες, εφόσον πραγματικοί εχθροί τους είχαν την εξουσία. Δεν τους "χωρούσε" η Αθήνα. Είχαν παράνομο μηχανισμό και ήταν εντοπισμένοι από τους χαφιέδες των Γερμανών.
Ήταν θέμα επιβίωσής τους να εγκαταλείψουν την Αθήνα. Απέναντί τους εκτός από τους συνηθισμένους τοπικούς φασίστες είχαν και τους Γερμανούς φασίστες, να τους κυνηγούν. Κοντά στους τοπικούς φασίστες, που λίγο-πολύ τους είχαν συνηθίσει, βρήκαν τους φουριόζους "Ούννους" με ακόμα χειρότερες διαθέσεις.
Από την πλευρά των μεγαλοαστών είχαμε διαφορετικές συμπεριφορές, οι οποίες ήταν ανάλογες των προτιμήσεών τους. Οι γερμανόδουλοι φασίστες είχαν επιτέλους την ευκαιρία να μονοπωλήσουν την εξουσία. Σαν να μην είχε κατακτηθεί ποτέ η πατρίδα τους, συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς. Διεκδικούσαν πόστα κι αξιώματα, αδιαφορώντας αν αυτά τους τα έδιναν ξένοι κατακτητές. Παρακαλούσε ο Θεόδωρος Πάγκαλος για την πρωθυ¬πουργία, αλλά δεν τον ήθελαν οι Γερμανοί, γιατί τον θεωρούσαν "ανισόρροπο". Προτίμησαν τον μεθύστακα τον Ράλλη, που ήταν πιο "ισορροπημένος".
Οι αγγλόφιλοι συνάδερφοί τους απλά εγκατέλειψαν την πρωτεύουσα. Έφυγαν από τη χώρα μέχρι να περάσει η "ουννική μπόρα". Εμπιστεύτηκαν τις τύχες τους στα χέρια των "αφεντικών". Αν νικούσαν τα δικά τους "αφεντικά", θα τους ξανάδιναν την εξουσία στην πατρίδα τους. Αν δεν νικούσαν, απλά θα τους ζητούσαν την προστασία των "εμιγκρέδων". Ήθελε λέει και ο Καραμανλής ν' ανέβει στο βουνό, αλλά προτίμησε να πάει στο Κάιρο. Κι ένας άλλος ήθελε να πετάξει, αλλά προτίμησε να περπατήσει. Αστεία πράγματα, αστείων ανθρώπων. Μάλλον και ο Παπανδρέου ήθελε να πάει στο βουνό, αλλά δεν βρήκε δωμάτιο να κλείσει στην Αράχοβα. Πολύς κόσμος στο βουνό. Σαν εορταστικό τριήμερο.
Αυτό το οποίο πρέπει να μείνει στον αναγνώστη είναι ότι οι ΔΕΞΙΟΙ φασίστες των Αθηνών στον μεγάλο αγώνα των Ελλήνων, είτε συνεργάστηκαν με τον κατακτητή είτε δήλωσαν "απόντες". Ήταν είτε προδότες, που άξιζαν τον θάνατο, είτε φυγόμαχοι, που άξιζαν την περιφρόνηση. Η εμφάνιση των Γερμανών δηλαδή στην Αθήνα διέσπασε τη φασιστική ΔΕΞΙΑ. Οι γερμανόφιλοι ΔΕΞΙΟΙ συνεργάστηκαν με τα αφεντικά τους και οι αγγλόφιλοι ΔΕΞΙΟΙ εγκατέλειψαν τη χώρα.
Ανάλογη πορεία με τους κορυφαίους της ΔΕΞΙΑΣ είχε και η βάση της ΔΕΞΙΑΣ. Ο επαρχιακός κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός της ΔΕΞΙΑΣ συνέχισε το "έργο" του, χωρίς να επηρεαστεί από τη διάσπαση της κορυφής. Δεν είχε λόγο εκείνος ο μηχανισμός να διασπαστεί, γιατί δεν αλλοιώθηκαν τα δεδομένα για τα οποία δημιουργήθηκε. Αυτός ο μηχανισμός έλεγχε την επαρχία για λογαριασμό της Αθήνας. Τώρα το αν η Αθήνα αποφάσιζε μέσα στη βρετανική πρεσβεία ή στα γραφεία της Γκεστάπο, αυτό δεν ήταν κάτι που αφορούσε τα στελέχη αυτού του μηχανισμού. Αυτοί για τον μισθό τους δούλευαν. Οπότε γι' αυτούς ίσχυε το Business as usual.
Οι Γερμανοί θα έλεγχαν την κυβέρνηση των Αθηνών και το φασιστικό κράτος της ΔΕΞΙΑΣ θα μετέφερε αυτόν τον έλεγχο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της επικράτειας. Ο ΔΕΞΙΟΣ κρατικός μηχανισμός ήταν στη διάθεση των κατακτητών. Ο μηχανισμός, που το 1942 έκανε την πρώτη μαζική κινητοποίηση στα χρόνια της κατοχής. Την κινητοποίηση εναντίον της διορισμένης από τους Γερμανούς κυβέρνησης Τσολάκογλου.
Ο μηχανισμός, που εξέπληξε τους Γερμανούς με την αγωνιστικότητά του. Την πρώτη σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη. Με ποια αιτήματα; Για την ελευθερία; Για την ανεξαρ¬τησία; Για τα δικαιώματα των πολιτών; Όχι βέβαια. Τα αιτήματα ήταν τα γνωστά των δημοσίων υπαλλήλων. Σε μια κατακτημένη πατρίδα βγήκαν στους δρόμους για να διεκδικήσουν αύξηση των αποδοχών τους.
Εκ του ασφαλούς διαδήλωση, εφόσον ήταν δεδομένη η συνεργασία τους με τους Γερμανούς. Δεν έρχονταν σε σύγκρουση με τις δυνάμεις κατοχής, αλλά με τους συνεργάτες των δυνάμεων κατοχής. Αν δηλαδή οι Γερμανοί μέσω του Τσολάκογλου τούς έδιναν αυξησούλα, θα ήταν ήσυχοι.
Για να γνωρίζουν και οι νεότεροι ότι στην Ελλάδα έχει μακρά ιστορία η "αγωνιστικότητα" των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτή ήταν η συμπεριφορά των ΔΕΞΙΩΝ φασιστών του επίσημου ελληνικού κράτους.
Οι μόνοι φασίστες που βγήκαν στο βουνό ήταν αυτοί οι οποίοι έκαναν την ανάγκη τους φιλοτιμία. Οι σταλινικοί του ΚΚΕ, που δεν τους έπαιρνε να παραμείνουν στην Αθήνα, δεν μπορούσαν να "φιλοξενηθούν" από τη Σοβιετική Ένωση ως "εμιγκρέδες" και ταυτό¬χρονα έβλεπαν σαν ευκαιρία να ισχυροποιηθούν μέσα από τον λαϊκό αγώνα. Οι μόνοι άκαπνοι του βουνού. Οι "καθοδηγητές", που βγήκαν στο βουνό, για να "καπελώσουν" τον λαϊκό αγώνα.
Στο μεταξύ στο βουνό γίνονταν ανεπανάληπτα πράγματα. Ένας λαός ταλαιπωρημένος και βασανισμένος έβρισκε την ευκαιρία να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Ένας λαός, που άφησε άφωνη την Ευρώπη. Ένας λαός, που είχε βάλει ως στόχο να μιμηθεί τους αρχαίους προγόνους του. Ένας λαός, που έβλεπε τους Ούννους σαν "Πέρσες", χωρίς να παραβλέπει τους "μηδίσαντες" της Αθήνας. Ένας λαός, που κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Ένας λαός, που με το αίμα του έδωσε την ελπίδα κι αποτέλεσε έμπνευση για όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Τι κατάφερε αυτός ο λαός και έγινε η ελπίδα της Ευρώπης; Σε μια γερμανοκρατούμενη Ελλάδα ν' απελευθερώσει το μεγαλύτερο μέρος της, παρουσία των Γερμανών. Παρουσία των Γερμανών σε πλήρη ισχύ και όχι κατά τη διάρκεια της κατάρρευσής τους. Πολεμούσε με καρυοφύλλια και μουσκέτα τις σιδερόφρακτες στρατιές των Γερμανών, όταν αυτές ήταν αήττητες σε όλα τα μέτωπα. Εξοπλιζόταν με όπλα των κατακτητών, όταν αυτά σκότωναν.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Την ώρα που η Ελλάδα περνούσε τον χρόνο της με "κοκορομαχίες" στην Αθήνα και "κλωτσομπουνίδια" στην επαρχία, στην Ευρώπη υπήρχαν εξελίξεις. Ο τρομερός ανταγωνισμός της Αγγλίας με τη φιλόδοξη Γερμανία είχε αλλάξει τις ισορροπίες. Η Γαλλία είχε "υποχωρήσει" και η Σοβιετική Ένωση απλά καιρο¬φυλα¬κτούσε, χωρίς να τολμά να βγει από το "καβούκι" της.
Ο ανταγωνισμός των ισχυρών αναγκαστικά μεταφερόταν και στα εσωτερικά των "Μπανανιών". Οι γερμανόδουλοι στην Αθήνα είχαν ισχυροποιηθεί και ανταγωνίζονταν στα ίσα τους αγγλόδουλους. Οι γαλλόδουλοι είχαν συνθλιβεί και οι σοβιετό¬δουλοι κομμουνιστές απλά μιμούνταν τη "μητέρα" τους. Όπως η "μητέρα" καθόταν κρυμμένη στην παγωμένη φωλιά της, ελπίζοντας να επωφεληθεί από τις συγκρούσεις των φασιστών, έτσι κι αυτοί κάθονταν κρυμμένοι στα υπόγεια, ελπίζοντας.
Ξεσπάει ο πόλεμος και γίνεται "ανάσταση Κυρίου". Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Ελλάδα. Οι φασίστες μπήκαν μέσα στη φασιστική Ελλάδα. Κατακτήθηκε η χώρα. Μια χώρα όμως —όπως η Ελλάδα εκείνης της εποχής— με συγκρουόμενα εσωτερικά συμφέροντα δεν έχει ενιαία συμπεριφορά. Οι Γερμανοί για κάποιους Έλληνες ήταν πραγματικοί εχθροί, για κάποιους άλλους ήταν φίλοι και για κάποιους άλλους ήταν απλά ανταγωνιστές. Αλλιώς αντιμετωπίζεις κάποιον όταν αυτός είναι φίλος, αλλιώς όταν αυτός είναι εχθρός κι αλλιώς όταν είναι απλά ανταγωνιστής.
Η παρουσία των Γερμανών δηλαδή στη χώρα ανάγκασε τα "ειδικά" συμφέροντα του ελληνικού λαού να εκδηλωθούν σε όλη τους την ένταση. Οι Γερμανοί ήταν πραγματικοί εχθροί για δύο παράγοντες. Ήταν εχθροί του λαού, γιατί του κατέκτησαν την πατρίδα. Ταυτόχρονα ήταν εχθροί και των "κομμουνιστών", γιατί ήταν "αντικομμουνιστές". Για τους γερμανόδουλους όμως αυτοί οι εχθροί του λαού και των "κομμουνιστών" ήταν φίλοι. Ήταν οι φίλοι, που θα τους εξασφάλιζαν την εξουσία. Για τους Αγγλόδουλους ήταν οι ανταγωνιστές των "αφεντικών" που τους αφαίρεσαν την εξουσία και την έδωσαν στους αντιπάλους τους.
Γνωρίζοντας κάποιος αυτά τα συμφέροντα και τις σχέσεις αυτές, μπορούσε να προβλέψει και τις συμπεριφορές που θ' ακολου¬θούσαν. Δεν χρειάζεται κάποιος να γνωρίζει την ιστορία. Ήταν δεδομένο λοιπόν ότι λαός και Αθήνα θα είχαν διαφορετικές συμπεριφορές. Το ίδιο θα γινόταν και στο επίπεδο της άρχουσας τάξης. Φασίστες και φασίστες θα είχαν και μεταξύ τους διαφο¬ρετικές συμπεριφορές.
Ο λαός λοιπόν, όπως ήταν φυσικό, βγήκε στα βουνά για ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα. Βγήκε στα βουνά, για να κάνει αντίσταση στον κατακτητή. Στον ξένο φασίστα, που του πήρε την πατρίδα. Κοντά σ' αυτόν βγήκαν στο βουνό και οι ΚΚΕδες, εφόσον πραγματικοί εχθροί τους είχαν την εξουσία. Δεν τους "χωρούσε" η Αθήνα. Είχαν παράνομο μηχανισμό και ήταν εντοπισμένοι από τους χαφιέδες των Γερμανών.
Ήταν θέμα επιβίωσής τους να εγκαταλείψουν την Αθήνα. Απέναντί τους εκτός από τους συνηθισμένους τοπικούς φασίστες είχαν και τους Γερμανούς φασίστες, να τους κυνηγούν. Κοντά στους τοπικούς φασίστες, που λίγο-πολύ τους είχαν συνηθίσει, βρήκαν τους φουριόζους "Ούννους" με ακόμα χειρότερες διαθέσεις.
Από την πλευρά των μεγαλοαστών είχαμε διαφορετικές συμπεριφορές, οι οποίες ήταν ανάλογες των προτιμήσεών τους. Οι γερμανόδουλοι φασίστες είχαν επιτέλους την ευκαιρία να μονοπωλήσουν την εξουσία. Σαν να μην είχε κατακτηθεί ποτέ η πατρίδα τους, συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς. Διεκδικούσαν πόστα κι αξιώματα, αδιαφορώντας αν αυτά τους τα έδιναν ξένοι κατακτητές. Παρακαλούσε ο Θεόδωρος Πάγκαλος για την πρωθυ¬πουργία, αλλά δεν τον ήθελαν οι Γερμανοί, γιατί τον θεωρούσαν "ανισόρροπο". Προτίμησαν τον μεθύστακα τον Ράλλη, που ήταν πιο "ισορροπημένος".
Οι αγγλόφιλοι συνάδερφοί τους απλά εγκατέλειψαν την πρωτεύουσα. Έφυγαν από τη χώρα μέχρι να περάσει η "ουννική μπόρα". Εμπιστεύτηκαν τις τύχες τους στα χέρια των "αφεντικών". Αν νικούσαν τα δικά τους "αφεντικά", θα τους ξανάδιναν την εξουσία στην πατρίδα τους. Αν δεν νικούσαν, απλά θα τους ζητούσαν την προστασία των "εμιγκρέδων". Ήθελε λέει και ο Καραμανλής ν' ανέβει στο βουνό, αλλά προτίμησε να πάει στο Κάιρο. Κι ένας άλλος ήθελε να πετάξει, αλλά προτίμησε να περπατήσει. Αστεία πράγματα, αστείων ανθρώπων. Μάλλον και ο Παπανδρέου ήθελε να πάει στο βουνό, αλλά δεν βρήκε δωμάτιο να κλείσει στην Αράχοβα. Πολύς κόσμος στο βουνό. Σαν εορταστικό τριήμερο.
Αυτό το οποίο πρέπει να μείνει στον αναγνώστη είναι ότι οι ΔΕΞΙΟΙ φασίστες των Αθηνών στον μεγάλο αγώνα των Ελλήνων, είτε συνεργάστηκαν με τον κατακτητή είτε δήλωσαν "απόντες". Ήταν είτε προδότες, που άξιζαν τον θάνατο, είτε φυγόμαχοι, που άξιζαν την περιφρόνηση. Η εμφάνιση των Γερμανών δηλαδή στην Αθήνα διέσπασε τη φασιστική ΔΕΞΙΑ. Οι γερμανόφιλοι ΔΕΞΙΟΙ συνεργάστηκαν με τα αφεντικά τους και οι αγγλόφιλοι ΔΕΞΙΟΙ εγκατέλειψαν τη χώρα.
Ανάλογη πορεία με τους κορυφαίους της ΔΕΞΙΑΣ είχε και η βάση της ΔΕΞΙΑΣ. Ο επαρχιακός κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός της ΔΕΞΙΑΣ συνέχισε το "έργο" του, χωρίς να επηρεαστεί από τη διάσπαση της κορυφής. Δεν είχε λόγο εκείνος ο μηχανισμός να διασπαστεί, γιατί δεν αλλοιώθηκαν τα δεδομένα για τα οποία δημιουργήθηκε. Αυτός ο μηχανισμός έλεγχε την επαρχία για λογαριασμό της Αθήνας. Τώρα το αν η Αθήνα αποφάσιζε μέσα στη βρετανική πρεσβεία ή στα γραφεία της Γκεστάπο, αυτό δεν ήταν κάτι που αφορούσε τα στελέχη αυτού του μηχανισμού. Αυτοί για τον μισθό τους δούλευαν. Οπότε γι' αυτούς ίσχυε το Business as usual.
Οι Γερμανοί θα έλεγχαν την κυβέρνηση των Αθηνών και το φασιστικό κράτος της ΔΕΞΙΑΣ θα μετέφερε αυτόν τον έλεγχο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της επικράτειας. Ο ΔΕΞΙΟΣ κρατικός μηχανισμός ήταν στη διάθεση των κατακτητών. Ο μηχανισμός, που το 1942 έκανε την πρώτη μαζική κινητοποίηση στα χρόνια της κατοχής. Την κινητοποίηση εναντίον της διορισμένης από τους Γερμανούς κυβέρνησης Τσολάκογλου.
Ο μηχανισμός, που εξέπληξε τους Γερμανούς με την αγωνιστικότητά του. Την πρώτη σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη. Με ποια αιτήματα; Για την ελευθερία; Για την ανεξαρ¬τησία; Για τα δικαιώματα των πολιτών; Όχι βέβαια. Τα αιτήματα ήταν τα γνωστά των δημοσίων υπαλλήλων. Σε μια κατακτημένη πατρίδα βγήκαν στους δρόμους για να διεκδικήσουν αύξηση των αποδοχών τους.
Εκ του ασφαλούς διαδήλωση, εφόσον ήταν δεδομένη η συνεργασία τους με τους Γερμανούς. Δεν έρχονταν σε σύγκρουση με τις δυνάμεις κατοχής, αλλά με τους συνεργάτες των δυνάμεων κατοχής. Αν δηλαδή οι Γερμανοί μέσω του Τσολάκογλου τούς έδιναν αυξησούλα, θα ήταν ήσυχοι.
Για να γνωρίζουν και οι νεότεροι ότι στην Ελλάδα έχει μακρά ιστορία η "αγωνιστικότητα" των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτή ήταν η συμπεριφορά των ΔΕΞΙΩΝ φασιστών του επίσημου ελληνικού κράτους.
Οι μόνοι φασίστες που βγήκαν στο βουνό ήταν αυτοί οι οποίοι έκαναν την ανάγκη τους φιλοτιμία. Οι σταλινικοί του ΚΚΕ, που δεν τους έπαιρνε να παραμείνουν στην Αθήνα, δεν μπορούσαν να "φιλοξενηθούν" από τη Σοβιετική Ένωση ως "εμιγκρέδες" και ταυτό¬χρονα έβλεπαν σαν ευκαιρία να ισχυροποιηθούν μέσα από τον λαϊκό αγώνα. Οι μόνοι άκαπνοι του βουνού. Οι "καθοδηγητές", που βγήκαν στο βουνό, για να "καπελώσουν" τον λαϊκό αγώνα.
Στο μεταξύ στο βουνό γίνονταν ανεπανάληπτα πράγματα. Ένας λαός ταλαιπωρημένος και βασανισμένος έβρισκε την ευκαιρία να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Ένας λαός, που άφησε άφωνη την Ευρώπη. Ένας λαός, που είχε βάλει ως στόχο να μιμηθεί τους αρχαίους προγόνους του. Ένας λαός, που έβλεπε τους Ούννους σαν "Πέρσες", χωρίς να παραβλέπει τους "μηδίσαντες" της Αθήνας. Ένας λαός, που κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Ένας λαός, που με το αίμα του έδωσε την ελπίδα κι αποτέλεσε έμπνευση για όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Τι κατάφερε αυτός ο λαός και έγινε η ελπίδα της Ευρώπης; Σε μια γερμανοκρατούμενη Ελλάδα ν' απελευθερώσει το μεγαλύτερο μέρος της, παρουσία των Γερμανών. Παρουσία των Γερμανών σε πλήρη ισχύ και όχι κατά τη διάρκεια της κατάρρευσής τους. Πολεμούσε με καρυοφύλλια και μουσκέτα τις σιδερόφρακτες στρατιές των Γερμανών, όταν αυτές ήταν αήττητες σε όλα τα μέτωπα. Εξοπλιζόταν με όπλα των κατακτητών, όταν αυτά σκότωναν.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Κυριακή 22 Μαρτίου 2009
Τι είναι η Αριστερά;
Για να βρούμε έναν κοινό τόπο συνεννόησης, θα ξεκινήσουμε την ανάλυσή μας από την ορολογία της μεταπολίτευσης. Την ορολογία, η οποία αφορά τη δική μας τη γενιά. Αν καταλάβουμε τι ακριβώς περιγράφει η ορολογία αυτή και το πώς αποκρύπτει την αλήθεια, μπορούμε στη συνέχεια να καταλάβουμε και το πώς και από ποιους ξεκίνησε η παραπληροφόρηση. Μπορούμε να καταλάβουμε το πώς κάποιοι, λέγοντας όρους αληθείς, ψεύδονταν. Μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι και πότε ξεκίνησαν το μεγάλο "παραμύθι".
Η Αριστερά στην Ελλάδα είναι μια περίεργη και περίπλοκη ιστορία. Είναι η παράταξη, η οποία αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι το υπέρτατο κακό "ανθεί" μόνον κοντά στο υπέρτατο καλό. Τι σημαίνει αυτό; Το εξής απλό. Οι αριστεροί πολίτες στην Ελλάδα ήταν πάντα οι καλύτεροι πολίτες της ελληνικής κοινωνίας.
Καλύτεροι από την άποψη της γνώσης, της ενημέρωσης, της κοινωνικής ευαισθησίας και της αγωνιστικότητας για κοινούς στόχους. Χαρακτηριστικά, τα οποία είναι απαραίτητα να διακρίνουν τους πολίτες, ώστε να λειτουργήσει μια δημοκρατία. Χαρακτηριστικά, για τα οποία μπορούν να κριθούν συλλογικά οι άνθρωποι, οι οποίοι δραστηριοποιούνται μέσα στην κοινωνία.
Ενώ δηλαδή δεν μπορεί κάποιος να πει ότι η τάδε ή η δείνα παράταξη έχει καλύτερους ανθρώπους, μπορεί κάλλιστα να πει κάτι ανάλογο στο επίπεδο της πολιτικής. Εκεί υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια, όπου εξασφαλίζεται το αποτέλεσμα της κρίσης μέσω της στατιστικής. Η αριστερά είχε πάντα ανάμεσα στις τάξεις της τους καλύτερους πολίτες. Τους πιο μορφωμένους και τους πιο ενημερωμένους. Αυτούς που αγωνίζονταν για δικαιώματα. Αυτούς που δεν δίσταζαν να συγκρουστούν με την εξουσία για τα δικαιώματα αυτά. Αυτούς που δεν "φιμώνονταν", όταν αντιλαμβάνονταν μια αδικία.
Πολίτες των οποίων την ισχύ και την ποιότητα δεν μπορούσε ούτε καν να πλησιάσει η Δεξιά. Η Δεξιά των φοβισμένων κι αγράμματων θρησκόληπτων. Των κακών πολιτών, που ακόμα και την απλή επιβίωση τη θεωρούσαν επιτυχία. Των κακών πολιτών, που αισθάνονταν άβολα ακόμα κι όταν τους παραχωρούνταν νέα δικαιώματα. Των κακών πολιτών, που δεν ενημερώνονταν για τίποτε και δεν διαμαρτύρονταν ποτέ, γιατί τους έπειθε η εξουσία ότι τα πάντα γίνονταν —ακόμα και ερήμην τους— για το "καλό" τους. Μόνιμα αδρανείς, εκπαιδευμένοι από τη δογματική εκκλησία να υπομένουν τα πάντα, για να μπουν στον "παράδεισο". Έναν "παράδεισο", τον οποίο πάντα τους τον υπόσχονταν, αλλά ποτέ δεν είδαν.
Αυτοί οι άνθρωποι με αυτήν τη νοοτροπία ήταν πάντα κακοί πολίτες, γιατί απλούστατα δεν έλεγχαν και δεν μπορούσαν να ελέγχουν κανέναν. Οι χειρότεροι πολίτες στην ιστορία του τόπου. Πάνω στην αγωνία τους να "σωθούν", ανέχονταν τα πάντα. Ανέχονταν να καταπιέζονται οι ίδιοι και ανέχονταν να διώκονται οι υποτιθέμενοι εχθροί τους. Γιατί; Γιατί οι ηγέτες τους τούς έπειθαν ότι αυτοί οι "εχθροί" ήταν οι "υπεύθυνοι", οι οποίοι δεν τους επέτρεπαν να περάσουν στον "παράδεισο" που ονειρεύονταν.
Κάποτε αυτοί οι εχθροί ήταν οι "αντίχριστοι", που τους οδηγούσαν στην αμαρτία και μετά έγιναν οι κομμουνιστές, που τους απειλούσαν την περιουσία. Κάποτε οι "εχθροί" τους ήταν αυτοί οι οποίοι υποτίθεται έκαναν ανθρωποθυσίες, για να υπηρετησουν τον διάβολό τους και μετά έγιναν αυτοί οι οποίοι υποτίθεται έσφαζαν ανθρώπους με κονσερβοκούτια. Ό,τι ηλιθιότητα "κατασκεύαζε" η εξουσία, οι Δεξιοί την κατάπιναν εύκολα, χωρίς να την κρίνουν.
Ο Μεσαίωνας της αγραμματοσιάς ποτέ δεν εγκατέλειψε τη βάση της Δεξιάς κι αυτό είναι κάτι το οποίο το χρεώνεται. Το χρεώνεται όχι γιατί συμμετείχε σε εγκλήματα, αλλά γιατί ποτέ δεν εμπόδισε την ηγεσία της να εγκληματεί. Πάντα φοβισμένη ανεχόταν τα πάντα, γιατί απλούστατα δεν ήξερε τίποτε.
Επέτρεπε στους "παντογνώστες" "ποιμένες" της να κάνουν τα πάντα. Τους επέτρεπε να "καίνε" τους αιρετικούς κάθε είδους. Είτε αυτοί οι αιρετικοί ήταν θρησκευτικής φύσεως είτε πολιτικής. Στους δεξιούς δηλαδή χρεώνεται η "αδράνεια" της κοινωνίας. Μια πραγματική "τροχοπέδη" της κοινωνίας. Με το ζόρι βγήκαν από τον Μεσαίωνα των "πνευματικών" και αισθάνονται εξαιρετικά άβολα σε συνθήκες ελευθερίας.
Τα ακριβώς αντίθετα συνέβαιναν από την άλλη πλευρά. Είχαμε μια παράταξη καλών πολιτών, η οποία ελεγχόταν εξ’ ολοκλήρου από χαφιέδες. Είχαμε μια παράταξη, η οποία "έτρεχε", χωρίς στην ουσία να γνωρίζει πού πηγαίνει. Γιατί απλούστατα, όσες φορές δεν ήταν ακυβέρνητη, οδηγούνταν στο "φρέαρ της αβύσσου" από προδοτικές ηγεσίες.
Ό,τι αρνητικό έχει συμβεί στο έθνος και στην κοινωνία, έχει τύχει της υποστήριξης της ηγεσίας της Αριστεράς. Ηγέτες της Αριστεράς χρεώνονται τις μεγαλύτερες εθνικές και κοινωνικές καταστροφές. Ηγέτες της Αριστεράς "καπέλωσαν" τη μεταπολίτευση και οι ίδιοι μας έβαλαν στην εμετική Νέα Τάξη.
Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι ιστορικός, για να τα κατανοήσει όλα αυτά. Αρκεί να γνωρίζει μερικά βασικά πράγματα. Ποια γεγονότα "μάτωσαν" τον ελληνισμό και την ελληνική κοινωνία τον τελευταίο αιώνα; Η Μικρασιατική καταστροφή των εκατομμυρίων προσφύγων και του τραγικού ξεριζωμού του ελληνισμού από πατρίδες χιλιετιών. Ποιος ευθύνεται; Ο "αριστερός" Βενιζέλος. Μετά μπήκαμε στην τραγωδία του εμφυλίου, που κατέστρεψε στην κυριολεξία την ελληνική κοινωνία και ερήμωσε τον τόπο. Ποιος ευθύνεται; Ο "αριστερός" Παπανδρέου.
Από εκεί και πέρα τα πάντα γίνονταν με την ίδια λογική. Αυτοί οι οποίοι έδειχναν με το "δάχτυλο" τους Δεξιούς, ήταν οι ίδιοι που είτε δρομολογούσαν είτε απλά διευκόλυναν τα εγκλήματα της Δεξιάς. Ο εμφύλιος του Παπανδρέου ήταν αυτός ο οποίος όξυνε τα πάθη και "νομιμοποιούσε" το μεταπολεμικό παρακράτος της Δεξιάς.
Όταν δεν έφτανε το παρακράτος, για να ελεγχθεί ο ελληνικός λαός, μπήκαμε στην περίοδο της Χούντας. Ποιος ευθύνεται; Ο "αριστερός" Μητσοτάκης. Ο ανιψιός του Βενιζέλου. Όταν έπεσε η Χούντα, έχασε ο ελληνικός λαός την ευκαιρία για δημοκρατία, γιατί "καπελώθηκε" η μεταπολίτευση και οδηγηθήκαμε "άοπλοι" στην Νέα Τάξη. Ποιος ευθύνεται; Ο "αριστερός" Παπανδρέου. Ο γιος του Παπανδρέου. "Πάσες" μεταξύ τους παίζουν και ανάμεσά τους τρέχει ο λαός ως "κορόιδο".
Το πρόβλημα της Αριστεράς ήταν η "υγεία" της σε ένα "άρρωστο" περιβάλλον. Γιατί μπορούσε να "περπατάει" και οι ηγέτες της δεν την άφηναν να δει. Όμως, αυτός ο οποίος "περπατάει", χωρίς να βλέπει, "τσακίζεται". Αυτό ήταν το όλο μυστικό του σχεδιασμού. Αυτοί οι οποίοι είχαν όφελος από την "αρρώστια" της κοινωνίας, έλεγχαν εύκολα την Αριστερά, εκμεταλλευόμενοι τα χαρακτηριστικά της.
Αυτοί οι οποίοι είχαν όφελος από την "παραλυσία" της κοινωνίας, στηρίζονταν στο "ακίνητο" δεξιό της μέρος και παγίδευαν το "κινητό" αριστερό της μέρος. Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι η επάρατη Δεξιά φταίει για τη "μπανανοποίηση" της χώρας, η ισχύς της οφειλόταν καθαρά στο έλεγχο της Αριστεράς. Δεν θα υπήρχε δηλαδή η "αξέχαστη" Δεξιά, αν δεν υπήρχε μια εξίσου "αξέχαστη" αριστερή ηγεσία.
Αυτό είναι και το τραγικό της υπόθεσης. Το δυνατό "σημείο" της Αριστεράς είναι και η "αχίλλειος πτέρνα" της. Το θάρρος και η αγωνιστική της διάθεση την κάνουν "πλατφόρμα" για τον κάθε πονηρό. Δεν υπάρχει καιροσκόπος, που να μην έχει επιχειρήσει να την εκμεταλλευτεί. Δεν υπάρχει οπορτουνιστής, που να μην έχει επιχειρήσει να καπηλευτεί τους αγώνες της.
Αυτό είναι το όλο πρόβλημα. Ο κάθε κομπλεξικός, που βλέπει τη δική του προσωπική αδυναμία να πετύχει σε ένα "δεξιό" κράτος, χρησιμοποιεί την Αριστερά. Ο κάθε πονηρός, που θέλει να ανέλθει κοινωνικά και οικονομικά σε ένα κράτος, όπου ευνοούνται οι ισχυροί και οι πλούσιοι του δεξιού παρακράτους, χρησιμοποιεί ως "κεφάλαιο" τη δύναμη των πολλών.
Αυτό εκμεταλλεύτηκε η Δεξιά και έστησε το μονοπώλιό της. Έχοντας την εξουσία, μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει. Γνώριζε τους κομπλεξικούς και τους θρασύδειλους, που είχαν παρεισφρήσει στη δημοκρατική παράταξη και αυτούς "αναγνώριζε" σαν ηγέτες της Αριστεράς. Αυτούς αναγνώριζε σαν επίσημα "φόβητρά" της, γιατί μπορούσε να τους δημιουργεί και άρα να τους ελέγχει. Γιατί μπορούσε να τους "ηρωοποιεί" με τα δικά της μέσα. Μπορούσε να τους υπόσχεται εύνοια και να τους απειλεί με καταστροφή. Με αυτούς συνεργαζόταν. Με αυτούς, που έπιναν καφέδες στα "κολαστήρια". Με αυτούς, που έβγαιναν έξω στην κοινωνία με τα "σημάδια" από την αντιδεξιά τους δράση.
Με αυτούς τους "προοδευτικούς" συνεργάστηκε ο Ανδρέας στην εποχή της μεταπολίτευσης και φτάσαμε εδώ όπου φτάσαμε. Ας σκεφτεί ο αναγνώστης ποιοι ήταν αυτοί που κατά καιρούς πλαισίωσαν τον Ανδρέα κι ας αναρωτηθεί τι σχέση μπορούν να έχουν όλοι αυτοί με τον χώρο της Αριστεράς. Λαμόγια αυτής της ποιότητας η Δεξιά ποτέ δεν έβγαλε. Δεν μπορούσε να βγάλει. Δεν είχε τις δυνατότητες να το κάνει. Μπορεί οι δεξιοί ηγέτες να ήταν οι χειρότεροι του κόσμου, αλλά ήταν αυτοί που ήθελαν εκείνοι που τους ψήφιζαν.
Ήταν κακοί, ήταν στραβοί, ήταν φασίστες, αλλά δεν υποκρίνονταν. Δεν είχαν τέτοια ανάγκη. Ήταν όμοιοι μ' αυτούς που τους ψήφιζαν. Είχαν περίπου τις ίδιες απόψεις και την ίδια νοοτροπία. Ήταν οι κακοί ηγέτες, που άρμοζαν σε μια μερίδα κακών πολιτών. "Άρρωστοι", που οδηγούσαν "αρρώστους".
Αντίθετα στην Αριστερά τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Λαός και ηγεσία ήταν τελείως διαφορετικά πράγματα. Εκεί ξεχείλιζε η υποκρισία, γιατί ένας "υγιής" λαός έπρεπε να ελεγχθεί από μια "άρρωστη" ηγεσία. Οι αριστεροί ψήφιζαν "ήρωα" ηγέτη και αυτός ήταν χαφιές. Ψήφιζαν κοινωνικό αγωνιστή και αυτός ήταν πληροφοριοδότης της ασφάλειας. Κοιμόνταν στα ίδια κελιά και δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τι είναι ο διπλανός τους.
Αυτοί είναι παγκόσμιοι ρέκορντμαν. Όχι τον κόσμο, αλλά τον ίδιο τους τον εαυτό μπορούν να κοροϊδέψουν. Μόνον ένας ανθρωπος που διασκεδάζει στα κολαστήρια, όταν δίπλα του υποφέρουν "σύντροφοι", μπορεί να φτάσει σε τέτοια επίπεδα "ποιότητας". Μόνον ένας άνθρωπος, ο οποίος ψευδοβογκάει εκεί όπου τα αδέρφια του βογκάνε πραγματικά, μπορεί να λεει ψέματα με άνεση αλήθειας.
Απλά είναι τα πράγματα. Δεν μπορείς να συναγωνιστείς τους αριστερούς ηγέτες στην υποκρισία. Δεν μπορείς να γίνεις Παπανδρέου από μόνος σου. Δεν έχεις το απαραίτητο "μπακράουντ". Δεν μπορείς να καταγγέλλεις τη δεξιά μισαλλοδοξία του εμφυλίου με την ποιότητα που το κάνει ο γιος του πρωθυπουργού που τον προκάλεσε. Δεν μπορείς να γίνεις Πάγκαλος από μόνος σου. Δεν έχεις το απαραίτητο "μπακράουντ". Δεν μπορείς να καταγγέλλεις τον δεξιό φασισμό με την ποιότητα που το κάνει ο αυθεντικός εγγονός του δεξιού δικτάτορα, που ήταν εμπνευστής των ταγμάτων ασφαλείας.
Δεν μπορείς να γίνεις Μελίνα από μόνος σου. Δεν έχεις το απαραίτητο "μπακράουντ". Δεν μπορείς να παριστάνεις με τέτοιο πάθος την "Ελληνίδα" με την ποιότητα που το κάνει κάποιος που σε όλη του τη ζωή θαυμάζει και συναναστρέφεται αποκλειστικά Εβραίους. Δεν μπορείς να γίνεις Τσοχατζόπουλος από μόνος σου. Δεν έχεις το απαραίτητο "μπακράουντ". Δεν μπορείς να κάνεις δεξίωση στο "four seasons" με την ποιότητα που μπορεί να το κάνει ο μεγαλύτερος "τρακατζής" που γνώρισαν ποτέ οι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία.
Ανάλογες πορείες έκαναν όλοι οι διαβόητοι "αριστεροί". Μόνον "αριστερός" μπορούσε να είναι ο Κωνσταντόπουλος. Ο αμείλικτος "διώκτης" της διαπλοκής και ταυτόχρονα έμμισθος δικηγόρος των διαπλεκομένων. Μόνον "αριστερός" μπορούσε να είναι ο αντιχουντικός "αγωνιστής" Φλωράκης, ο οποίος έκανε πρωθυπουργό τον αποστάτη, που μας οδήγησε στη Χούντα. Μόνον "αριστερός" μπορούσε να είναι ο Γιωργάκης, που σήμερα καταγγέλλει τη Δεξιά για τα ίδια πράγματα που έκανε το κόμμα του.
Λίστα ολόκληρη μπορεί να κάνει κανείς με τα κατορθώματα και τις μικροπρέπειες της ηγεσίας των "προοδευτικών". Ο καθένας ό,τι μπορούσε έβαλε ως κεφάλαιο για ν' "αναρριχηθεί" στο σταρ σύστεμ της παράταξης. Όλα τα είδαμε στην εποχή της "αλλαγής". Είδαμε να παρελαύνει όλο το κοινωνικό "κατακάθι" της χώρας.
Άλλη παρίστανε την ερωμένη του Ανδρέα, άλλος κουβαλούσε την "πάπια" του Ανδρέα, άλλος του έβρισκε γκόμενες και άλλος του χάριζε ερωτικές "φωλιές". Ό,τι μπορούσε ο καθένας έκανε. Όλα για τον λαό. Όλα για τη "δημοκρατία". Όλα για να μην επανέλθει ποτέ η "επάρατη". Ποτέ και κανένας λαός δεν προδόθηκε τόσο πολύ από τόσο μικρούς ανθρώπους όπως ο μεγάλος λαός της Αριστεράς.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Η Αριστερά στην Ελλάδα είναι μια περίεργη και περίπλοκη ιστορία. Είναι η παράταξη, η οποία αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι το υπέρτατο κακό "ανθεί" μόνον κοντά στο υπέρτατο καλό. Τι σημαίνει αυτό; Το εξής απλό. Οι αριστεροί πολίτες στην Ελλάδα ήταν πάντα οι καλύτεροι πολίτες της ελληνικής κοινωνίας.
Καλύτεροι από την άποψη της γνώσης, της ενημέρωσης, της κοινωνικής ευαισθησίας και της αγωνιστικότητας για κοινούς στόχους. Χαρακτηριστικά, τα οποία είναι απαραίτητα να διακρίνουν τους πολίτες, ώστε να λειτουργήσει μια δημοκρατία. Χαρακτηριστικά, για τα οποία μπορούν να κριθούν συλλογικά οι άνθρωποι, οι οποίοι δραστηριοποιούνται μέσα στην κοινωνία.
Ενώ δηλαδή δεν μπορεί κάποιος να πει ότι η τάδε ή η δείνα παράταξη έχει καλύτερους ανθρώπους, μπορεί κάλλιστα να πει κάτι ανάλογο στο επίπεδο της πολιτικής. Εκεί υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια, όπου εξασφαλίζεται το αποτέλεσμα της κρίσης μέσω της στατιστικής. Η αριστερά είχε πάντα ανάμεσα στις τάξεις της τους καλύτερους πολίτες. Τους πιο μορφωμένους και τους πιο ενημερωμένους. Αυτούς που αγωνίζονταν για δικαιώματα. Αυτούς που δεν δίσταζαν να συγκρουστούν με την εξουσία για τα δικαιώματα αυτά. Αυτούς που δεν "φιμώνονταν", όταν αντιλαμβάνονταν μια αδικία.
Πολίτες των οποίων την ισχύ και την ποιότητα δεν μπορούσε ούτε καν να πλησιάσει η Δεξιά. Η Δεξιά των φοβισμένων κι αγράμματων θρησκόληπτων. Των κακών πολιτών, που ακόμα και την απλή επιβίωση τη θεωρούσαν επιτυχία. Των κακών πολιτών, που αισθάνονταν άβολα ακόμα κι όταν τους παραχωρούνταν νέα δικαιώματα. Των κακών πολιτών, που δεν ενημερώνονταν για τίποτε και δεν διαμαρτύρονταν ποτέ, γιατί τους έπειθε η εξουσία ότι τα πάντα γίνονταν —ακόμα και ερήμην τους— για το "καλό" τους. Μόνιμα αδρανείς, εκπαιδευμένοι από τη δογματική εκκλησία να υπομένουν τα πάντα, για να μπουν στον "παράδεισο". Έναν "παράδεισο", τον οποίο πάντα τους τον υπόσχονταν, αλλά ποτέ δεν είδαν.
Αυτοί οι άνθρωποι με αυτήν τη νοοτροπία ήταν πάντα κακοί πολίτες, γιατί απλούστατα δεν έλεγχαν και δεν μπορούσαν να ελέγχουν κανέναν. Οι χειρότεροι πολίτες στην ιστορία του τόπου. Πάνω στην αγωνία τους να "σωθούν", ανέχονταν τα πάντα. Ανέχονταν να καταπιέζονται οι ίδιοι και ανέχονταν να διώκονται οι υποτιθέμενοι εχθροί τους. Γιατί; Γιατί οι ηγέτες τους τούς έπειθαν ότι αυτοί οι "εχθροί" ήταν οι "υπεύθυνοι", οι οποίοι δεν τους επέτρεπαν να περάσουν στον "παράδεισο" που ονειρεύονταν.
Κάποτε αυτοί οι εχθροί ήταν οι "αντίχριστοι", που τους οδηγούσαν στην αμαρτία και μετά έγιναν οι κομμουνιστές, που τους απειλούσαν την περιουσία. Κάποτε οι "εχθροί" τους ήταν αυτοί οι οποίοι υποτίθεται έκαναν ανθρωποθυσίες, για να υπηρετησουν τον διάβολό τους και μετά έγιναν αυτοί οι οποίοι υποτίθεται έσφαζαν ανθρώπους με κονσερβοκούτια. Ό,τι ηλιθιότητα "κατασκεύαζε" η εξουσία, οι Δεξιοί την κατάπιναν εύκολα, χωρίς να την κρίνουν.
Ο Μεσαίωνας της αγραμματοσιάς ποτέ δεν εγκατέλειψε τη βάση της Δεξιάς κι αυτό είναι κάτι το οποίο το χρεώνεται. Το χρεώνεται όχι γιατί συμμετείχε σε εγκλήματα, αλλά γιατί ποτέ δεν εμπόδισε την ηγεσία της να εγκληματεί. Πάντα φοβισμένη ανεχόταν τα πάντα, γιατί απλούστατα δεν ήξερε τίποτε.
Επέτρεπε στους "παντογνώστες" "ποιμένες" της να κάνουν τα πάντα. Τους επέτρεπε να "καίνε" τους αιρετικούς κάθε είδους. Είτε αυτοί οι αιρετικοί ήταν θρησκευτικής φύσεως είτε πολιτικής. Στους δεξιούς δηλαδή χρεώνεται η "αδράνεια" της κοινωνίας. Μια πραγματική "τροχοπέδη" της κοινωνίας. Με το ζόρι βγήκαν από τον Μεσαίωνα των "πνευματικών" και αισθάνονται εξαιρετικά άβολα σε συνθήκες ελευθερίας.
Τα ακριβώς αντίθετα συνέβαιναν από την άλλη πλευρά. Είχαμε μια παράταξη καλών πολιτών, η οποία ελεγχόταν εξ’ ολοκλήρου από χαφιέδες. Είχαμε μια παράταξη, η οποία "έτρεχε", χωρίς στην ουσία να γνωρίζει πού πηγαίνει. Γιατί απλούστατα, όσες φορές δεν ήταν ακυβέρνητη, οδηγούνταν στο "φρέαρ της αβύσσου" από προδοτικές ηγεσίες.
Ό,τι αρνητικό έχει συμβεί στο έθνος και στην κοινωνία, έχει τύχει της υποστήριξης της ηγεσίας της Αριστεράς. Ηγέτες της Αριστεράς χρεώνονται τις μεγαλύτερες εθνικές και κοινωνικές καταστροφές. Ηγέτες της Αριστεράς "καπέλωσαν" τη μεταπολίτευση και οι ίδιοι μας έβαλαν στην εμετική Νέα Τάξη.
Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι ιστορικός, για να τα κατανοήσει όλα αυτά. Αρκεί να γνωρίζει μερικά βασικά πράγματα. Ποια γεγονότα "μάτωσαν" τον ελληνισμό και την ελληνική κοινωνία τον τελευταίο αιώνα; Η Μικρασιατική καταστροφή των εκατομμυρίων προσφύγων και του τραγικού ξεριζωμού του ελληνισμού από πατρίδες χιλιετιών. Ποιος ευθύνεται; Ο "αριστερός" Βενιζέλος. Μετά μπήκαμε στην τραγωδία του εμφυλίου, που κατέστρεψε στην κυριολεξία την ελληνική κοινωνία και ερήμωσε τον τόπο. Ποιος ευθύνεται; Ο "αριστερός" Παπανδρέου.
Από εκεί και πέρα τα πάντα γίνονταν με την ίδια λογική. Αυτοί οι οποίοι έδειχναν με το "δάχτυλο" τους Δεξιούς, ήταν οι ίδιοι που είτε δρομολογούσαν είτε απλά διευκόλυναν τα εγκλήματα της Δεξιάς. Ο εμφύλιος του Παπανδρέου ήταν αυτός ο οποίος όξυνε τα πάθη και "νομιμοποιούσε" το μεταπολεμικό παρακράτος της Δεξιάς.
Όταν δεν έφτανε το παρακράτος, για να ελεγχθεί ο ελληνικός λαός, μπήκαμε στην περίοδο της Χούντας. Ποιος ευθύνεται; Ο "αριστερός" Μητσοτάκης. Ο ανιψιός του Βενιζέλου. Όταν έπεσε η Χούντα, έχασε ο ελληνικός λαός την ευκαιρία για δημοκρατία, γιατί "καπελώθηκε" η μεταπολίτευση και οδηγηθήκαμε "άοπλοι" στην Νέα Τάξη. Ποιος ευθύνεται; Ο "αριστερός" Παπανδρέου. Ο γιος του Παπανδρέου. "Πάσες" μεταξύ τους παίζουν και ανάμεσά τους τρέχει ο λαός ως "κορόιδο".
Το πρόβλημα της Αριστεράς ήταν η "υγεία" της σε ένα "άρρωστο" περιβάλλον. Γιατί μπορούσε να "περπατάει" και οι ηγέτες της δεν την άφηναν να δει. Όμως, αυτός ο οποίος "περπατάει", χωρίς να βλέπει, "τσακίζεται". Αυτό ήταν το όλο μυστικό του σχεδιασμού. Αυτοί οι οποίοι είχαν όφελος από την "αρρώστια" της κοινωνίας, έλεγχαν εύκολα την Αριστερά, εκμεταλλευόμενοι τα χαρακτηριστικά της.
Αυτοί οι οποίοι είχαν όφελος από την "παραλυσία" της κοινωνίας, στηρίζονταν στο "ακίνητο" δεξιό της μέρος και παγίδευαν το "κινητό" αριστερό της μέρος. Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι η επάρατη Δεξιά φταίει για τη "μπανανοποίηση" της χώρας, η ισχύς της οφειλόταν καθαρά στο έλεγχο της Αριστεράς. Δεν θα υπήρχε δηλαδή η "αξέχαστη" Δεξιά, αν δεν υπήρχε μια εξίσου "αξέχαστη" αριστερή ηγεσία.
Αυτό είναι και το τραγικό της υπόθεσης. Το δυνατό "σημείο" της Αριστεράς είναι και η "αχίλλειος πτέρνα" της. Το θάρρος και η αγωνιστική της διάθεση την κάνουν "πλατφόρμα" για τον κάθε πονηρό. Δεν υπάρχει καιροσκόπος, που να μην έχει επιχειρήσει να την εκμεταλλευτεί. Δεν υπάρχει οπορτουνιστής, που να μην έχει επιχειρήσει να καπηλευτεί τους αγώνες της.
Αυτό είναι το όλο πρόβλημα. Ο κάθε κομπλεξικός, που βλέπει τη δική του προσωπική αδυναμία να πετύχει σε ένα "δεξιό" κράτος, χρησιμοποιεί την Αριστερά. Ο κάθε πονηρός, που θέλει να ανέλθει κοινωνικά και οικονομικά σε ένα κράτος, όπου ευνοούνται οι ισχυροί και οι πλούσιοι του δεξιού παρακράτους, χρησιμοποιεί ως "κεφάλαιο" τη δύναμη των πολλών.
Αυτό εκμεταλλεύτηκε η Δεξιά και έστησε το μονοπώλιό της. Έχοντας την εξουσία, μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει. Γνώριζε τους κομπλεξικούς και τους θρασύδειλους, που είχαν παρεισφρήσει στη δημοκρατική παράταξη και αυτούς "αναγνώριζε" σαν ηγέτες της Αριστεράς. Αυτούς αναγνώριζε σαν επίσημα "φόβητρά" της, γιατί μπορούσε να τους δημιουργεί και άρα να τους ελέγχει. Γιατί μπορούσε να τους "ηρωοποιεί" με τα δικά της μέσα. Μπορούσε να τους υπόσχεται εύνοια και να τους απειλεί με καταστροφή. Με αυτούς συνεργαζόταν. Με αυτούς, που έπιναν καφέδες στα "κολαστήρια". Με αυτούς, που έβγαιναν έξω στην κοινωνία με τα "σημάδια" από την αντιδεξιά τους δράση.
Με αυτούς τους "προοδευτικούς" συνεργάστηκε ο Ανδρέας στην εποχή της μεταπολίτευσης και φτάσαμε εδώ όπου φτάσαμε. Ας σκεφτεί ο αναγνώστης ποιοι ήταν αυτοί που κατά καιρούς πλαισίωσαν τον Ανδρέα κι ας αναρωτηθεί τι σχέση μπορούν να έχουν όλοι αυτοί με τον χώρο της Αριστεράς. Λαμόγια αυτής της ποιότητας η Δεξιά ποτέ δεν έβγαλε. Δεν μπορούσε να βγάλει. Δεν είχε τις δυνατότητες να το κάνει. Μπορεί οι δεξιοί ηγέτες να ήταν οι χειρότεροι του κόσμου, αλλά ήταν αυτοί που ήθελαν εκείνοι που τους ψήφιζαν.
Ήταν κακοί, ήταν στραβοί, ήταν φασίστες, αλλά δεν υποκρίνονταν. Δεν είχαν τέτοια ανάγκη. Ήταν όμοιοι μ' αυτούς που τους ψήφιζαν. Είχαν περίπου τις ίδιες απόψεις και την ίδια νοοτροπία. Ήταν οι κακοί ηγέτες, που άρμοζαν σε μια μερίδα κακών πολιτών. "Άρρωστοι", που οδηγούσαν "αρρώστους".
Αντίθετα στην Αριστερά τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Λαός και ηγεσία ήταν τελείως διαφορετικά πράγματα. Εκεί ξεχείλιζε η υποκρισία, γιατί ένας "υγιής" λαός έπρεπε να ελεγχθεί από μια "άρρωστη" ηγεσία. Οι αριστεροί ψήφιζαν "ήρωα" ηγέτη και αυτός ήταν χαφιές. Ψήφιζαν κοινωνικό αγωνιστή και αυτός ήταν πληροφοριοδότης της ασφάλειας. Κοιμόνταν στα ίδια κελιά και δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τι είναι ο διπλανός τους.
Αυτοί είναι παγκόσμιοι ρέκορντμαν. Όχι τον κόσμο, αλλά τον ίδιο τους τον εαυτό μπορούν να κοροϊδέψουν. Μόνον ένας ανθρωπος που διασκεδάζει στα κολαστήρια, όταν δίπλα του υποφέρουν "σύντροφοι", μπορεί να φτάσει σε τέτοια επίπεδα "ποιότητας". Μόνον ένας άνθρωπος, ο οποίος ψευδοβογκάει εκεί όπου τα αδέρφια του βογκάνε πραγματικά, μπορεί να λεει ψέματα με άνεση αλήθειας.
Απλά είναι τα πράγματα. Δεν μπορείς να συναγωνιστείς τους αριστερούς ηγέτες στην υποκρισία. Δεν μπορείς να γίνεις Παπανδρέου από μόνος σου. Δεν έχεις το απαραίτητο "μπακράουντ". Δεν μπορείς να καταγγέλλεις τη δεξιά μισαλλοδοξία του εμφυλίου με την ποιότητα που το κάνει ο γιος του πρωθυπουργού που τον προκάλεσε. Δεν μπορείς να γίνεις Πάγκαλος από μόνος σου. Δεν έχεις το απαραίτητο "μπακράουντ". Δεν μπορείς να καταγγέλλεις τον δεξιό φασισμό με την ποιότητα που το κάνει ο αυθεντικός εγγονός του δεξιού δικτάτορα, που ήταν εμπνευστής των ταγμάτων ασφαλείας.
Δεν μπορείς να γίνεις Μελίνα από μόνος σου. Δεν έχεις το απαραίτητο "μπακράουντ". Δεν μπορείς να παριστάνεις με τέτοιο πάθος την "Ελληνίδα" με την ποιότητα που το κάνει κάποιος που σε όλη του τη ζωή θαυμάζει και συναναστρέφεται αποκλειστικά Εβραίους. Δεν μπορείς να γίνεις Τσοχατζόπουλος από μόνος σου. Δεν έχεις το απαραίτητο "μπακράουντ". Δεν μπορείς να κάνεις δεξίωση στο "four seasons" με την ποιότητα που μπορεί να το κάνει ο μεγαλύτερος "τρακατζής" που γνώρισαν ποτέ οι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία.
Ανάλογες πορείες έκαναν όλοι οι διαβόητοι "αριστεροί". Μόνον "αριστερός" μπορούσε να είναι ο Κωνσταντόπουλος. Ο αμείλικτος "διώκτης" της διαπλοκής και ταυτόχρονα έμμισθος δικηγόρος των διαπλεκομένων. Μόνον "αριστερός" μπορούσε να είναι ο αντιχουντικός "αγωνιστής" Φλωράκης, ο οποίος έκανε πρωθυπουργό τον αποστάτη, που μας οδήγησε στη Χούντα. Μόνον "αριστερός" μπορούσε να είναι ο Γιωργάκης, που σήμερα καταγγέλλει τη Δεξιά για τα ίδια πράγματα που έκανε το κόμμα του.
Λίστα ολόκληρη μπορεί να κάνει κανείς με τα κατορθώματα και τις μικροπρέπειες της ηγεσίας των "προοδευτικών". Ο καθένας ό,τι μπορούσε έβαλε ως κεφάλαιο για ν' "αναρριχηθεί" στο σταρ σύστεμ της παράταξης. Όλα τα είδαμε στην εποχή της "αλλαγής". Είδαμε να παρελαύνει όλο το κοινωνικό "κατακάθι" της χώρας.
Άλλη παρίστανε την ερωμένη του Ανδρέα, άλλος κουβαλούσε την "πάπια" του Ανδρέα, άλλος του έβρισκε γκόμενες και άλλος του χάριζε ερωτικές "φωλιές". Ό,τι μπορούσε ο καθένας έκανε. Όλα για τον λαό. Όλα για τη "δημοκρατία". Όλα για να μην επανέλθει ποτέ η "επάρατη". Ποτέ και κανένας λαός δεν προδόθηκε τόσο πολύ από τόσο μικρούς ανθρώπους όπως ο μεγάλος λαός της Αριστεράς.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009
US-SRAELLAS: Ο ΑΞΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Το φιλοπόλεμο Ισραήλ , το 'προτεκτοράτο' τους οι ΗΠΑ και η «ολίγον φιλειρηνική παρθένα» Ελλάς, διεξήγαγαν εικονική επιχείρηση για την προετοιμασία του πολέμου εναντίον του Ιράν. Πρόκειται για την άσκηση προσομοιώσεως της Ισραηλινής αεροπορίας με την συμμετοχή και του Ελληνικού συστήματος αεράμυνας , το οποίον έπαιζε το ρόλο του εχθρού. Ως γνωστόν η χώρα μας διαθέτει τα ίδια ρωσικά συστήματα αεραμύνης (SS-300) που διαθέτει το Ιράν και λέγεται ότι παρέδωσε και κωδικούς των εν λόγω συστημάτων στο Ισραήλ.
Συγκεκριμένα τον Απρίλιο , το Ισραήλ διεξήγαγε 5ήμερη άσκηση πολιτικής αμύνης. Τον Ιούνιο δε έστειλε 100 αεροσκάφη F-15s και F-16s, σε εικονικούς στόχους βομβαρδισμού στη χώρα μας για να προσομοιάσει την επίθεση κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν . Τα αεροσκάφη συνοδευόμενα από ανεφοδιαστικά εν πτήσει και ελικόπτερα ερεύνης και διασώσεως διήνησαν απόσταση 1400 χιλιομέτρων , όση χωρίζει το Ισραήλ από την πυρηνική εκγατάαταση Natanz στο Ιράν. Αυτά έγιναν σε πλήρη μυστικότητα από τον Ελληνικό λαό , αλλά οι πληροφορίες διέρρευσαν από τα ξένα ΜΜΕ . Η χώρα μας λοιπόν επισήμως εισήλθε στον πόλεμο κατά του Ιράν που πρόκειται να διεξαχθεί στο διάστημα μεταξύ της εκλογής του νέου προέδρου, τον προσεχή Νοέμβριο και της παραδόσεως του παλαιού τον προσεχή Ιανουάριο. Έτσι την μομφή θα καρπωθεί ο πρόεδρος Μπους, ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί ο χειρότερος πρόεδρος των ΗΠΑ , ενώ ο νεοεκλεγόμενος πρόεδρος Ομπάμα θα παίξει το ρόλο του «ειρηνοποιού», χωρίς να είναι , διότι και αυτός έχει δώσει γην και ύδωρ στο Ισραήλ και στο Εβραϊκό IPAC. Η επίθεση είναι επικείμενη. Δεν μπορούν να αναμένουν , την λήξη των δύο πολέμων, στο Ιράκ και Αφγανιστάν. Όσο βαθύτερα στον πόλεμο τόσο το καλύτερο για τα συμφέροντα των πολυεθνικών και του Ισραήλ.
Το Ιράν δεν έχει τεχνολογία πυρηνικών όπλων , αλλά αναπτύσσει πυρηνική τεχνολογία για την παραγωγή ενέργειας εν όψει της εξαντλήσεως του πετρελαίου . Αυτό όμως δεν εμποδίζει την προπαγάνδα των ΗΠΑ , του Ισραήλ και της Ευρώπης να λένε τα ίδια χονδροειδή ψέμματα που έλεγαν και στην περίπτωση του Ιράκ, δηλαδή για όπλα «μαζικής καταστροφής», ένώ δεν υπήρχε ούτε κόκκος ουρανίου.
Το γεγονός ότι το Ισραήλ δεν διαθέτει βαρέα βομβαρδιστικά και πυραύλους Κρούζ για την καταστροφή του συστήματος αεραμύνης και την παράλυση του Ιράν αυτό δεν έχει σημασία, διότι θα υποχρεώσει τις ΗΠΑ να συμμετάσχουν στον πόλεμο -όπως έκανε και με την χώρα μας - έστω κι' αν οι λαοί των χωρών αυτών είναι αντίθετοι με ένα νέο πόλεμο που μόνον καταστροφή και δεινά θα τους προσφέρει. Το Ισραήλ όμως διαθέτει 200 πυρηνικά όπλα , αδήλωτα στην Διεθνή Επιτροπή Πυρηνικής Ενέργεια και ενδέχεται να τα χρησιμοποιήσει.
Ήδη ο Εχούντ Ολμέρ κατά την επίσκεψη του τον Ιούνιο στις ΗΠΑ συμφώνησε με τον πρόεδρο Μπους «για την εξάλειψη της Ιρανικής πυρηνικής απειλής» καθώς επίσης για τα μέσα, το χρονοδιάγραμμα και τις λοιπές λεπτομέρειες. Ο Μπους προτιμά να συνομιλεί με τα 'μεγάλα αφεντικά' στο Ισραήλ και στην Ουάσιγκτον, παρά με τους απαξιωμένους Γερουσιαστές του Κογκρέσου.
Τελικά, θα βρεθούν οι «πρόθυμοι» να πολεμήσουν για τα συμφέροντα του Ισραήλ. Τον πόλεμο θα ξεκινήσει το Ισραήλ και θα τον αναλάβουν να τον τελειώσουν οι δουλικοί «goim» για λογαριασμό του. Βέβαια θα υπάρξουν ορισμένες δυσχέρειες στην διέλευση των Α/Φ του Ισραήλ από τον εναέριο χώρο της Τουρκίας, Συρίας και της Σαουδικής Αραβίας για να φθάσουν στη Natanz. Επιπροσθέτως το Ιράν είναι τριπλάσιο από το Ιράκ και διαθέτει επαγρύπνηση και ετοιμότητα αποκρούσεως του εισβολέα, ο οποίος μετά την αεροπορική επίθεση σχεδιάζει με Ιρανούς αντικαθεστωτικούς και Κούρδους του Ιράν, ανορθόδοξες επιχειρήσεις. Όλα αυτά στις ασκήσεις επί χάρτου είναι εύκολα, αλλά το Ιράν είναι ετοιμοπόλεμο και θα χρειασθούν πολλά φέρετρα. Παράλληλα παίζουν στις πλάτες μας ένα δεύτερο πόλεμο, αυτόν της τιμής του πετρελαίου. Με την δήλωση του αντιπροέδρου του Ισραήλ Shaul Mofaz στις 6 Ιουνίου ότι «αν το Ιράν συνεχίσει το πυρηνικό του πρόγραμμα εμείς θα το χτυπήσουμε » η τιμή του πετρελαίου ανέβηκε κατά 9 % . Χαράς ευαγγέλια για τον 'πετρελαιά' Μπους , τους εμίρηδες , αλλά και το Ιράν. Ως γνωστόν το πετρέλαιο έχει γίνει χρηματιστηριακό είδος και κερδοσκοπούν εις βάρος μας. Ο γνωστός αρθρογράφος PATRICK J. BUCHANAN αναρωτείται σε άρθρο του «ΠΟΙΟΣ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ; » και δίνει την απάντηση ότι τον σχεδιάζει το Ισραήλ και θα τον εκτελέσουν οι ΗΠΑ-και όχι μόνον- με όλες τις συνέπειες εις βάρος των συμφερόντων μας. Διότι αυτός ο πόλεμος θα εξελιχθεί σε μεγάλο πόλεμο, που οι συνέπειες του θα είναι παγκόσμιες. Σε περίπτωση επιθέσεως κατά του Ιράν , ασφαλώς θα χτυπηθεί και το Ισραήλ τόσον εκ του μακρόθεν με πυραύλους , όσο και από τα πέριξ με την δράση της Χεσμπολάχ και Χαμάς. Θα ανταπαντήσει το Ισραήλ με πυραύλους εδάφους-εδάφους και θαλάσσης- εδάφους από τα πυρηνικά υποβρύχια του στον Ινδικό . Οι Ιρανοί θα ανταπαντήσουν με το κλείσιμο των στενών του Ορμούζ , οπότε το πετρέλαιο θα εκτοξευθεί στα ύψη. Μήπως αυτό επιδιώκουν οι πολεμοκάπηλοι για να γονατίσουν ολόκληρο τον κόσμο; Και φυσικά θα ενταθεί η Τρομοκρατία εκατέρωθεν , οπότε η χώρα μας σαν εμπόλεμη θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή. Επομένως θα υποστεί δεινά πλήγματα από τους εν δυνάμει τρομοκράτες ισλαμιστές που ζουν στην χώρα μας, ή που θα έλθουν ως μετανάστες για να χρησιμοποιηθούν προς τον σκοπόν αυτόν . Και ενώ οι πολεμοκάπηλοι θα έχουν το κέρδος, εμείς ως εμπόλεμοι θα υποστούμε την ζημία, ενός πολέμου που μερικοί ημέτεροι ανεγκέφαλοι και τυχοδιώκτες τον απεφάσισαν ,για μας, χωρίς εμάς , και εναντίον μας. Αλλά και η ασπόνδηλη και αντιδημοκρατική Ε.Ε ενέδωσε στις Ισραηλινές εντολές και επέβαλε κυρώσεις στο Ιράν.
Τέλος, να προσθέσουμε και το εφιαλτικό σενάριο που έγινε ήδη γνωστό. Επειδή σύμφωνα με μελέτες το Ισραήλ δεν είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμο στη γη της Παλαιστίνης, αναζητήθηκε πολλές δεκαετίες πριν, εναλλακτική χώρα υποδοχής . Σαν τέτοια έχει επιλεγεί το «Κράτος της Μακεδονίας» με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη. Οι σιωνιστές των ΗΠΑ έχουν αναθέσει στα Σκόπια το ρόλο του «πολιορκητικού κριού» της Μακεδονίας και την διάλυση της Ελλάδος. Προς τούτο έχουν ορίσει Γενικό Αμερικανό Πρόξενο Θεσσαλονίκης, τον κ. Hoyt Brian Yee , που έχει πείρα από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Αυτός συντονίζει την «Βαλκανοποίηση» της Ελλάδος. Παράλληλα και οι δικοί μας εξουσιαστές την διαλύουν εκ των έσω με τις γνωστές ανθελληνικές ενέργειες τους και με την συμμετοχή μας στον φοβερό πόλεμο που πρόκειται να ξεσπάσει στο τέλος του έτους. Ασφαλώς αυτός θα επιφέρει την ταχύτερη διάλυση της Ελλάδος. Όμως τα ΜΜΕ σιωπούν. Δεν βρίσκουν χρόνο από το Euro 2008 και το κουτσομπολιό της γειτονιάς.
Έλληνες αφυπνισθείτε και αντισταθείτε. Οι κατοχικοί μας εξουσιαστές εκτός από κλέφτες είναι και επικίνδυνοι τυχοδιώκτες και προδότες.
Το φιλοπόλεμο Ισραήλ , το 'προτεκτοράτο' τους οι ΗΠΑ και η «ολίγον φιλειρηνική παρθένα» Ελλάς, διεξήγαγαν εικονική επιχείρηση για την προετοιμασία του πολέμου εναντίον του Ιράν. Πρόκειται για την άσκηση προσομοιώσεως της Ισραηλινής αεροπορίας με την συμμετοχή και του Ελληνικού συστήματος αεράμυνας , το οποίον έπαιζε το ρόλο του εχθρού. Ως γνωστόν η χώρα μας διαθέτει τα ίδια ρωσικά συστήματα αεραμύνης (SS-300) που διαθέτει το Ιράν και λέγεται ότι παρέδωσε και κωδικούς των εν λόγω συστημάτων στο Ισραήλ.
Συγκεκριμένα τον Απρίλιο , το Ισραήλ διεξήγαγε 5ήμερη άσκηση πολιτικής αμύνης. Τον Ιούνιο δε έστειλε 100 αεροσκάφη F-15s και F-16s, σε εικονικούς στόχους βομβαρδισμού στη χώρα μας για να προσομοιάσει την επίθεση κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν . Τα αεροσκάφη συνοδευόμενα από ανεφοδιαστικά εν πτήσει και ελικόπτερα ερεύνης και διασώσεως διήνησαν απόσταση 1400 χιλιομέτρων , όση χωρίζει το Ισραήλ από την πυρηνική εκγατάαταση Natanz στο Ιράν. Αυτά έγιναν σε πλήρη μυστικότητα από τον Ελληνικό λαό , αλλά οι πληροφορίες διέρρευσαν από τα ξένα ΜΜΕ . Η χώρα μας λοιπόν επισήμως εισήλθε στον πόλεμο κατά του Ιράν που πρόκειται να διεξαχθεί στο διάστημα μεταξύ της εκλογής του νέου προέδρου, τον προσεχή Νοέμβριο και της παραδόσεως του παλαιού τον προσεχή Ιανουάριο. Έτσι την μομφή θα καρπωθεί ο πρόεδρος Μπους, ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί ο χειρότερος πρόεδρος των ΗΠΑ , ενώ ο νεοεκλεγόμενος πρόεδρος Ομπάμα θα παίξει το ρόλο του «ειρηνοποιού», χωρίς να είναι , διότι και αυτός έχει δώσει γην και ύδωρ στο Ισραήλ και στο Εβραϊκό IPAC. Η επίθεση είναι επικείμενη. Δεν μπορούν να αναμένουν , την λήξη των δύο πολέμων, στο Ιράκ και Αφγανιστάν. Όσο βαθύτερα στον πόλεμο τόσο το καλύτερο για τα συμφέροντα των πολυεθνικών και του Ισραήλ.
Το Ιράν δεν έχει τεχνολογία πυρηνικών όπλων , αλλά αναπτύσσει πυρηνική τεχνολογία για την παραγωγή ενέργειας εν όψει της εξαντλήσεως του πετρελαίου . Αυτό όμως δεν εμποδίζει την προπαγάνδα των ΗΠΑ , του Ισραήλ και της Ευρώπης να λένε τα ίδια χονδροειδή ψέμματα που έλεγαν και στην περίπτωση του Ιράκ, δηλαδή για όπλα «μαζικής καταστροφής», ένώ δεν υπήρχε ούτε κόκκος ουρανίου.
Το γεγονός ότι το Ισραήλ δεν διαθέτει βαρέα βομβαρδιστικά και πυραύλους Κρούζ για την καταστροφή του συστήματος αεραμύνης και την παράλυση του Ιράν αυτό δεν έχει σημασία, διότι θα υποχρεώσει τις ΗΠΑ να συμμετάσχουν στον πόλεμο -όπως έκανε και με την χώρα μας - έστω κι' αν οι λαοί των χωρών αυτών είναι αντίθετοι με ένα νέο πόλεμο που μόνον καταστροφή και δεινά θα τους προσφέρει. Το Ισραήλ όμως διαθέτει 200 πυρηνικά όπλα , αδήλωτα στην Διεθνή Επιτροπή Πυρηνικής Ενέργεια και ενδέχεται να τα χρησιμοποιήσει.
Ήδη ο Εχούντ Ολμέρ κατά την επίσκεψη του τον Ιούνιο στις ΗΠΑ συμφώνησε με τον πρόεδρο Μπους «για την εξάλειψη της Ιρανικής πυρηνικής απειλής» καθώς επίσης για τα μέσα, το χρονοδιάγραμμα και τις λοιπές λεπτομέρειες. Ο Μπους προτιμά να συνομιλεί με τα 'μεγάλα αφεντικά' στο Ισραήλ και στην Ουάσιγκτον, παρά με τους απαξιωμένους Γερουσιαστές του Κογκρέσου.
Τελικά, θα βρεθούν οι «πρόθυμοι» να πολεμήσουν για τα συμφέροντα του Ισραήλ. Τον πόλεμο θα ξεκινήσει το Ισραήλ και θα τον αναλάβουν να τον τελειώσουν οι δουλικοί «goim» για λογαριασμό του. Βέβαια θα υπάρξουν ορισμένες δυσχέρειες στην διέλευση των Α/Φ του Ισραήλ από τον εναέριο χώρο της Τουρκίας, Συρίας και της Σαουδικής Αραβίας για να φθάσουν στη Natanz. Επιπροσθέτως το Ιράν είναι τριπλάσιο από το Ιράκ και διαθέτει επαγρύπνηση και ετοιμότητα αποκρούσεως του εισβολέα, ο οποίος μετά την αεροπορική επίθεση σχεδιάζει με Ιρανούς αντικαθεστωτικούς και Κούρδους του Ιράν, ανορθόδοξες επιχειρήσεις. Όλα αυτά στις ασκήσεις επί χάρτου είναι εύκολα, αλλά το Ιράν είναι ετοιμοπόλεμο και θα χρειασθούν πολλά φέρετρα. Παράλληλα παίζουν στις πλάτες μας ένα δεύτερο πόλεμο, αυτόν της τιμής του πετρελαίου. Με την δήλωση του αντιπροέδρου του Ισραήλ Shaul Mofaz στις 6 Ιουνίου ότι «αν το Ιράν συνεχίσει το πυρηνικό του πρόγραμμα εμείς θα το χτυπήσουμε » η τιμή του πετρελαίου ανέβηκε κατά 9 % . Χαράς ευαγγέλια για τον 'πετρελαιά' Μπους , τους εμίρηδες , αλλά και το Ιράν. Ως γνωστόν το πετρέλαιο έχει γίνει χρηματιστηριακό είδος και κερδοσκοπούν εις βάρος μας. Ο γνωστός αρθρογράφος PATRICK J. BUCHANAN αναρωτείται σε άρθρο του «ΠΟΙΟΣ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ; » και δίνει την απάντηση ότι τον σχεδιάζει το Ισραήλ και θα τον εκτελέσουν οι ΗΠΑ-και όχι μόνον- με όλες τις συνέπειες εις βάρος των συμφερόντων μας. Διότι αυτός ο πόλεμος θα εξελιχθεί σε μεγάλο πόλεμο, που οι συνέπειες του θα είναι παγκόσμιες. Σε περίπτωση επιθέσεως κατά του Ιράν , ασφαλώς θα χτυπηθεί και το Ισραήλ τόσον εκ του μακρόθεν με πυραύλους , όσο και από τα πέριξ με την δράση της Χεσμπολάχ και Χαμάς. Θα ανταπαντήσει το Ισραήλ με πυραύλους εδάφους-εδάφους και θαλάσσης- εδάφους από τα πυρηνικά υποβρύχια του στον Ινδικό . Οι Ιρανοί θα ανταπαντήσουν με το κλείσιμο των στενών του Ορμούζ , οπότε το πετρέλαιο θα εκτοξευθεί στα ύψη. Μήπως αυτό επιδιώκουν οι πολεμοκάπηλοι για να γονατίσουν ολόκληρο τον κόσμο; Και φυσικά θα ενταθεί η Τρομοκρατία εκατέρωθεν , οπότε η χώρα μας σαν εμπόλεμη θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή. Επομένως θα υποστεί δεινά πλήγματα από τους εν δυνάμει τρομοκράτες ισλαμιστές που ζουν στην χώρα μας, ή που θα έλθουν ως μετανάστες για να χρησιμοποιηθούν προς τον σκοπόν αυτόν . Και ενώ οι πολεμοκάπηλοι θα έχουν το κέρδος, εμείς ως εμπόλεμοι θα υποστούμε την ζημία, ενός πολέμου που μερικοί ημέτεροι ανεγκέφαλοι και τυχοδιώκτες τον απεφάσισαν ,για μας, χωρίς εμάς , και εναντίον μας. Αλλά και η ασπόνδηλη και αντιδημοκρατική Ε.Ε ενέδωσε στις Ισραηλινές εντολές και επέβαλε κυρώσεις στο Ιράν.
Τέλος, να προσθέσουμε και το εφιαλτικό σενάριο που έγινε ήδη γνωστό. Επειδή σύμφωνα με μελέτες το Ισραήλ δεν είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμο στη γη της Παλαιστίνης, αναζητήθηκε πολλές δεκαετίες πριν, εναλλακτική χώρα υποδοχής . Σαν τέτοια έχει επιλεγεί το «Κράτος της Μακεδονίας» με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη. Οι σιωνιστές των ΗΠΑ έχουν αναθέσει στα Σκόπια το ρόλο του «πολιορκητικού κριού» της Μακεδονίας και την διάλυση της Ελλάδος. Προς τούτο έχουν ορίσει Γενικό Αμερικανό Πρόξενο Θεσσαλονίκης, τον κ. Hoyt Brian Yee , που έχει πείρα από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Αυτός συντονίζει την «Βαλκανοποίηση» της Ελλάδος. Παράλληλα και οι δικοί μας εξουσιαστές την διαλύουν εκ των έσω με τις γνωστές ανθελληνικές ενέργειες τους και με την συμμετοχή μας στον φοβερό πόλεμο που πρόκειται να ξεσπάσει στο τέλος του έτους. Ασφαλώς αυτός θα επιφέρει την ταχύτερη διάλυση της Ελλάδος. Όμως τα ΜΜΕ σιωπούν. Δεν βρίσκουν χρόνο από το Euro 2008 και το κουτσομπολιό της γειτονιάς.
Έλληνες αφυπνισθείτε και αντισταθείτε. Οι κατοχικοί μας εξουσιαστές εκτός από κλέφτες είναι και επικίνδυνοι τυχοδιώκτες και προδότες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
